Δεληγιάννη 42, Θερινό.
1934 - 1976. Ιδιοκτησία Φιλ. Φίνου. Γκρεμίστηκε.
Απόσπασμα από 2gymnasioathinon.net
Δυστυχώς
τα χρόνια πέρασαν, άλλοτε ευχάριστα άλλοτε δυσάρεστα και μία άλλη
σελίδα της Αθήνας γύρισε το 1995. Το ξενοδοχείο «Άστρα» δεν υπάρχει πια.
Τη θέση του έχει πάρει ένα πρατήριο υγρών καυσίμων. Ευτυχώς, όμως, για
την ιστορία της Αθήνας, ως από μηχανής Θεός, ο Αλέκος Φασιανός
(απόφοιτος του 2ο Γυμνασίου Αρρένων και αυτός), που μεγάλωσε
στην περιοχή, αποτύπωσε με τα δικά του χαρακτηριστικά χρώματα και την
προσωπική του τεχνοτροπία στη στάση του Μετρό, στην Πλατεία Καραϊσκάκη,
την Αθήνα της εποχής του. Ο
Αλέκος Φασιανός στην εφημερίδα <<ΝΕΑ>> είχε δηλώσει :
<<Θέλησα να φτιάξω μια μυθική ηθογραφία της μεταπολεμικής εποχής .
Δεν λειτούργησα όμως σαν μια απλή φωτογραφική μηχανή
>>.<<Κράτησα μέσα στο μυαλό μου την ουσία της μεταπολεμικής
εποχής και έφτιαξα δύο πραγματικά έργα τέχνης με καθαρή ζωγραφική και
πομπηιανά χρώματα έντονο κόκκινο και μπλε>>. <<Ήταν ευκαιρία
να αναπλάσω τη γειτονιά μου Έτσι ο κόσμος θα έχει την ευκαιρία να θυμηθεί ή να γνωρίσει όσα γκρεμιστήκαν>>. Στο
δίπτυχο αυτό έργο του «Μύθος της γειτονιάς μου», υπάρχουν το «Αλκαζάρ»
και τα «Άστρα», ο φυστικάς με το καροτσάκι, ο ποδηλάτης που χαιρετά την
κοπέλα που τραγουδά στον κήπο-αναψυκτήριο του ξενοδοχείου «Άστρα». Ο
παραδοσιακός μανάβης πίσω από την ανοικτή πόρτα του μαγαζιού του. Το
πανόραμα της μεταπολεμικής Αθήνας εμπλουτίζουν τα νεοκλασικά σπίτια, το
θέατρο ΒΕΜΠΟ και ο κινηματογράφος ΒΙΚΤΩΡΙΑ ενώ στο βάθος προβάλλει
απειλητικά μια από τις πρώτες αθηναϊκές πολυκατοικίες. Οι κάτοικοι της περιοχής, όπως πληροφορήθηκα, ευχαριστούν τον Αλέκο Φασιανό και μέσα από το έργο του ξαναζούν την παλιά τους γειτονιά και προσκυνούν τα κομμάτια της ζωής τους…Βασίλης Μητράκος |
Το γιασεμί κάλυπτε τους τοίχους της.
ΑπάντησηΔιαγραφή