Κωστάκη (Κουκάκι)

Λεωφ. Συγγρού 43. Θερινό. Λειτούργησε 1925 - 1931.
Υπήρχε ομώνυμη στάση πριν γίνει το μετρό.
25/07/1925

Αιγκλόν (Κουκάκι)

Λεωφ. Συγγρού (στροφή Κουκακίου).
Θερινό, λειτούργησε 1929-31
08/07/1929.

Λούνα Πάρκ (Κουκάκι)

Λούνα Παρκ Κουκάκι (Στύλοι Ολυμπίου Διός) - Θερινό, λειτούργησε το 1925-26

Mikrokosmos (Λεωφ. Συγγρού)

Ημερ. λήψης 31/01/2022.

Ημερ. λήψης 16/07/2020.

Ημερ. λήψης 07/10/2019.

Ημερ. λήψης 07/10/2019.

Ημερ. λήψης 07/10/2019.

Εισιτήριο 10/01/2019

Ημερ. λήψης 10/05/2018.

Ημερ. λήψης 12/03/2018

Ημερ. λήψης: 21/04/2017

Ημερ. λήψης: 10/06/2016

Εισιτήριο 02/01/2015

Ημερ. λήψης: 13/02/2013, Mikrokosmos.

Πηγή: Internet. Mikrokosmos

Πηγή: Internet

Ημερ. λήψης: 07/11/2008

Ημερ. λήψης: 07/11/2008

Ημερ. λήψης: 29/05/2008

Λεωφ. Συγγρού 106, Χειμερινό & Θερινό.

Λειτούργησε από το 1939 - 1990, ή Πανέλας.Ιδιοκτησία 

Ανδρέα Δρίτσα. Το θερινό λίγα κτήρια πιό κάτω

στη Λεωφ. Συγγρού 112, με θεωρεία στα πλάγια,

1930 - 1970. Θέσεις 700. Πρώτα γκρεμίστηκε το θερινό

και μετά το χειμερινό το οποίο ξαναχτίστηκε το 1974
στη θέση του παλιού, στο ημιυπόγειο ενός νέου κτηρίου.

Τη δεκαετία 90 λειτούργησε ως θέατρο και τέλος

το χειμερινό μετονομάστηκε σε MIKROKOSMOS

που λειτουργεί από 2004 ως σήμερα art cinema.

Αναμνήσεις

Θυμάμαι αρχές 2015 το μιούζικαλ "Τα μυστικά του δάσους".

Σαλόν Οριάν (Κουκάκι)

Εφημερίδα 20/12/1924

Λεωφ. Συγγρού, Χειμερινό.
Έναντι εργοστασίου Φιξ. Λειτούργησε από το 1923 - 1929.



Πρωτεύς (Κουκάκι)

Πηγή ελλην. ταινία "Η αχάριστη" 1966.
Αριστέρα φαίνεται η διαφήμιση του σινεμά.

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
02/08/1963

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
08/01/1962

Αεροφωτογραφία 1969 από. Γ.Υ.Σ.
Κάτω το χειμερινό και πάνω το θερινό.

Πηγή: βιβλίο Χαρ. Πατέρα

Σκίτσο χειμερινού

Σκίτσο θερινού

Ημερ. λήψης: 17/12/2008, το παλιό χειμερινό και τωρινό

σχολείο.

Ημερ. λήψης: 17/12/2008, το παλιο θερινό και τωρινό σχολείο.

Πηγή: Bing maps, σημερινό σχολείο.

Αν. Ζίννη 28 & Οδ. Ανδρούτσου,

Χειμερινό & Θερινό.

Λειτούργησε από το 1938 - 1971. Ξεκίνησε

πρώτα το θερινό στην Αν. Ζίννη 28 σε ένα

μεγάλο οικόπεδο με 2000 θέσεις. Αργότερα

μέρος του οικοπέδου στην Οδ. Ανδρούτσου

έγινε χειμερινό με εξώστη. Από το 1957 - 1971

με θέσεις 1100 και ιδιοκτησία Δ. Γιαννόπουλος.

Επίσης το σινεμά έγινε γνωστό επειδή δούλευαν

οι γονείς της Νάνας Μούσχουρη.

Γκρεμίστηκαν και τα δύο και έγιναν σχολείο.

ΠΡΩΤΕΥΣ, Κουκάκι (Β)

Φροντισμένος και αγαπητός κινηματογράφος, πολύ κοντά στον ομώνυμο θερινό. Κατεδαφίστηκε. (Μάνος)

Αναμνήσεις
Ο Γιάννης θυμάται τη γαλλική περιπέτεια "Βρώμικο μούτρο" με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό το 1968. Ειδικά τη τελευτααία φράση που λέει ο Μπελμοντό "Χο" που ήταν και ο ξένος τίτλος. Μετά επισκέφτηκε το γνωστό εστιατόριο "Ο γέρος του Μωρηά" που ξεκίνησε στην Ορλώφ και αργότερα μεταφέρθηκε ένα δρόμο πίσω.
Η Αλεξάνδρα θυμάται στο χειμερινό τη πολεμική περιπέτεια "Πολύ αργά για ήρωες" με Μάικλ Κέιν και Κλιφ Ρόμπερτσον το 1970. Το 1971 "Ήρωες με βρώμικα χέρια" με τον Κλιν Ίστγουντ.

Ο Χρήστος και ο Τάκης θυμούνται τις ταινίες χλαμύδας όπως "Ρώμος και Ρομήλος" με τον Στιβ Ρίβς το1963, με τον Στιβ Ριβς πάλι "Ο γυιός του Σπάρτακου" πάλι το 1963 και "Γίγας της Τροίας" ως Αινείας.

Ο Βασίλης θυμάται το 1967 που πήγε να δει το γουέστερν "Μονομαχία στο Ελ Πάσο" αλλά δεν τον άφησαν να το δει γιατί ήταν "ακατάλληλον διά ανηλίκους", Ο αδελφός του μπόρεσε να το δει και το βράδυ του περιέγραψε τη ταινία. Επίσης στο χειμερινό τις ταινίες "Η λησταρχίνα" με τη Τζέιν Φόντα το 1965. Το 1967 "Στον κύριο μας με αγάπη" με τον Σίντνεϊ Πουατιέ ως μαύρος καθηγήτης. Το πολεμικό του 1963 "Τα φτερά της δόξας" με τον Κλιφ Ρόμπερτσον ως Τζον Κένεντι στη τορπιλάκατο P.T.109. Το 1964 το πολιτικό θρίλερ "Επτά μέρες του Μαΐου" με Μπαρτ Λάνκαστερ και Κερκ Ντάγκλας.Το 1964 τη περιπέτεια "Ο βασιλιάς ήλιος" με τον Γιούλ Μπρίνερ και το δικό μας Τζορτζ Τσακίρης. Το 1967 "Η πτώση των αετών" πολεμική περιπέτεια με στον Α' παγκγόσμιο πόλεμο με τους Τζορτζ Πέπαρντ και στα ωραία της η Ούρσουλα Άντρες. Τις αγγλικές κωμωδίες με τον Νόρμαν Γουίσντομ "Ο καταπληκτικός κύριος Νόρμαν" και "Νόρμαν ο τρομερός" κάπου το 1965. Τη περιπέτεια "Μιχαήλ Στρογγόφ" με τον Κουρτ Γιούργκενς. Τη πολεμική περιπέτεια γυρισμένη στην Ελλάδα "Τα κανόνια του Ναβαρόνε" με Γκρέγκορι Πεκ, Άντονι Κουίν, Ντέιβιντ Νίβεν. To 1967 "Οι αετοί του Τέξας" με Ντιν Μάρτιν και Αλέν Ντελόν. Το 1966 το "Μπέκετ" με Πίτερ Ο Τουλ και Ρίτσαρντ Μπάρτον. Το 1965 το πολεμικό "Δουκέρκη 2 Ιουνίου" με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό.

Θυμάμαι στο θερινό το 1963 το δράμα "Χαμένο κορμί" με τον Μάρλον Μπράντο. Το 1963 τη κωμωδια "Το τεμπελόσκυλο" με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ". Το 1966 τη γαλλική κωμωδία "Ο χωροφύλακας του Σεν Τροπέ". Μία επιτυχημένη κωμωδία με τον Λουί Ντε Φινές που είχε και συνέχειες. Τη κωμωδία με Τζέρι Λιούις, Ντιν Μάρτιν "Τα συνεταιράκια". Την άλλη κωμωδία του Τζέρι Λιούις "Έμπορος με τον στανιό". Το 1966 τη ιταλική κωμωδία "Πράκτορες 002, επιχείρησις Μόντε Κάρλο. Τότε το δίδυμο Φράνκο, Τσίτσο άρχισε να γίνεται γνωστό στην Ελλάδα. Το 1967 η ταινία "Πράκτωρ Τσίτσο επιχείρησις Αφρικάνα" ή αλλιώς "Stasera mi butto" ένα ιταλικό τραγούδι που έκανε επιτυχία. Το 1968 τη γαλλική αστυνομική περιπέτεια "Αντίο φίλε" με τους Αλέν Ντελόν και Τσαρλς Μπρόνσον. Στο χειμερινό θυμάμαι το ελληνικό δράμα με το Βασιλάκη Κάϊλα "Ο λουστράκος" το 1963. Το 1966 τη κωμωδάι "Η Σίρλεϊ και το χάρεμι της" με τη πολύ καλή Σίρλεϊ Μακ Λέιν. Το 1971 "Ο άνθρωπος που τον λέγαν άλογο" με Ρίτσαρντ Χάρις και τη δικιά μας Κορίνα Τσοπέη. Το 1971 το ασυτνομικό "Αίμα στο δρόμο". Το 1966 τη περιπέτεια "Ταξιαρχία των εκδικητών" με τον Τσάρλτον Ίστον.

Το θερινό ήταν μεγάλο ισόγειο στην Αν. Ζίννη απέναντι από τη μικρή ευαγγελική εκκλησία και στην Οδ. Ανδρούτσου ήταν το χειμερινό. Είχε μία σχετικά μακριά εισόδο. Η αίθουσα ήταν διακοσμημένη δεξιά, αριστερά με αβγουλιέρες για πιό καλό ήχο. Πολλές φορές επισκεπτόμασταν μετά το σινεμά τη ταβέρνα "Ο Γέρος του Μωρηά" στην Ορλώφ που στο τέλος μετακόμισε ένα δρόμο πίσω.


Απόσπασμα για τη Νάνα Μούσχουρη από lifo.gr
Γεννήθηκα στα Χανιά. Η μητέρα μου ήταν απ’ την Κέρκυρα κι ο πατέρας μου απ’ τον Άγιο Πέτρο. Ο πατέρας μου μεγάλωσε στην Αθήνα κι εκεί τον γνώρισε η μαμά μου. Είχε φύγει απ’ την Κέρκυρα επίσης πολύ νέα 18 χρόνων. Η πρώτη της δουλειά ήταν ταξιθέτρια και γνώρισε τον πατέρα μου στο Ιντεάλ, όπου δούλευε ως μηχανικός κινηματογράφου.

 Ο κινηματογράφος είναι επίσης η αιτία που γεννήθηκα στα Χανιά. Το 1933, μια μεγάλη εταιρεία της εποχής, του Δαμασκηνού και του Μιχαηλίδη που έφερναν φιλμ απ’ έξω, έφτιαχνε ένα σινεμά στα Χανιά και τους σύστησαν τον πατέρα μου για να το οργανώσει τεχνικά. Έτσι γεννήθηκα κι εγώ εκεί, παρόλο που κανείς δεν είχε καταγωγή απ’ την Κρήτη - μόνο η νονά μου, η κόρη του ιδιοκτήτη του σινεμά, που με βάπτισε.
 Τριών ετών ήρθα στην Αθήνα, στο Κουκάκι, και μέναμε εκεί όπου ήταν το σινεμά Πρωτέας. Πίσω απ’ την οθόνη υπήρχαν δυο δωμάτια κι εκεί μέσα ζούσαμε όλη η οικογένεια. Ο πατέρας μου ήταν μηχανικός, αλλά επειδή ήταν θερινό το σινεμά, δούλευε και κάπως σαν φύλακας τη χειμερινή περίοδο. Είχαμε κι ένα κοτέτσι, ενώ σε κάποια γενέθλιά μου μού είχαν χαρίσει ένα ζευγάρι περιστέρια κι είχαμε φτιάξει κι έναν περιστερώνα. Όλα αυτά, βεβαίως, χαθήκανε στην Κατοχή. Τα περιστέρια φύγανε γιατί δεν είχαμε να τους δώσουμε φαγητό κι οι κότες φυσικά λιγόστεψαν, γιατί τις τρώγαμε.
 Τα φιλμ που βλέπαμε τότε και μου έχουν μείνει είναι κάποια καουμπόικα ή ορισμένα γερμανικά και γαλλικά. Θυμάμαι τον Μάγο του Οζ, τ’ Ανεμορδαμένα Ύψη, κλασικές ιστορίες με τη βασίλισσα της Αγγλίας, ταινίες με ιστορίες που συνέβαιναν στο πόλεμο. Θυμάμαι, επίσης, ήταν ότι αριστερά και δεξιά απ’ τη σκηνή που υπήρχε μπροστά απ’ την οθόνη βρισκόταν μια μεγάλη μαργαρίτα. Αυτή η σκηνή ήταν το σύννεφό μου. Εκεί επάνω ονειρευόμουν, τραγουδούσα ό,τι είχα ακούσει την προηγούμενη μέρα στην ταινία που είχα δει, και μάλιστα πολλές φορές η μαμά ερχόταν και μου έλεγε « πάλι ονειρεύεσαι;».

Απόσπασμα από catisart.gr

Στο οικοδομικό τετράγωνο μεταξύ των οδών Ζαν Μωρεάς, Οδυσσέα Ανδρούτσου και Αναστασίου Ζίννη ήταν η καθημερινή μας βόλτα για όλο το χρόνο. Στο πρώτο δρόμο ήταν το παράρτημα –όπως το λέγαμε– του ΣΤ' Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών, μέχρι και το 1961. Στον δεύτερο δρόμο ήταν ο χειμερινός κινηματογράφος «Πρωτεύς» και στον τρίτο δρόμο ο θερινός αδελφός του. Πρόκειται για ένα υπαίθριο προπολεμικό σινεμά και βαριετέ. Το 1938 είχε 2.000 θέσεις. Ο χειμερινός οικοδομήθηκε σε τμήμα του οικοπέδου του μεγάλου θερινού. Τα δύο σινεμά ήταν στο ίδιο τετράγωνο, με δύο χωριστές εισόδους. Όμως το οικόπεδο δεν ανήκε ολόκληρο στα σινεμά. Στη γωνία Ζίννη και Ανδρούτσου υπήρχε μία μονοκατοικία. Στη Ζίννη υπήρχε άλλη μία, εκεί όπου τώρα υψώνεται πολυκατοικία. Άρα τα δύο σινεμά σχημάτιζαν ένα «Γάμμα», με τα δύο κτήρια να παρεμβάλλονται. Αργότερα η γωνιακή μονοκατοικία απαλλοτριώθηκε και γκρεμίστηκε. Το οικόπεδό της και το οικόπεδο των δύο σινεμά συναποτελούν τώρα το γιγαντιαίο 14ο Λύκειο, ενώ η μονοκατοικία, πιο μέσα στη Ζίννη, έμεινε αναπαλλοτρίωτη. Έτσι το οικόπεδό της παραμένει σαν σφήνα, με πολυκατοικία πλέον, που έχει τον ακάλυπτό της προς το προαύλιο του σχολείου. Οι περίοικοι λένε ότι εδώ δούλευε μηχανικός προβολής και ηλεκτρολόγος ο πατέρας της Νάνας Μούσχουρη, γνωστός ως «Νυχτερίδας», επειδή σύχναζε στο ομώνυμο ουζερί της πλατείας Κάνιγγος. Μα και η ίδια η μετέπειτα διάσημη τραγουδίστρια ήταν ταμίας των κινηματογράφων. Όπως έλεγε η ίδια σε συνέντευξή της στην «Ελευθεροτυπία» και στον Φώτη Απέργη: «Εμείς ζούσαμε στο Χόλιγουντ. Πίσω από την οθόνη υπήρχε ένα σπιτάκι με δύο δωμάτια. Στο ένα κοιμούνταν οι γονείς μας. Το άλλο, ανάλογα με την ώρα, χρησίμευε σαν τραπεζαρία ή παιδικό δωμάτιο. Η οθόνη φαινόταν πελώρια στα παιδικά μας μάτια και... ανάποδη. Βλέπαμε μόνο την πίσω πλευρά, με τους καβαλάρηδες των γουέστερν να καλπάζουν καταπάνω στο φτωχό μας τοίχο».
Ο θερινός «Πρωτεύς» ήταν κατά κάποιο τρόπο ο αριστοκρατικός κινηματογράφος της περιοχής, σε αντίθεση με το «Πανελλήνιον». Είχε πολύ καλά μηχανήματα, πολύ πράσινο, ωραία καθίσματα, κομψή είσοδο. Έφερνε καλές ταινίες, κυρίως έργα δραματικά, αισθηματικά, κοινωνικά, κομεντί της εποχής, μουσικοχορευτικά, βιογραφίες και άλλα. Η ορθοστασία ήταν από τα χαρακτηριστικά αυτού του σινεμά κυρίως στη χειμερινή του αίθουσα. Κατόπιν ο χώρος έγινε πάρκινγκ αυτοκινήτων και τέλος κτίστηκαν τα σχολικά κτήρια.

Πίκολο (Κουκάκι)

Ημερ. λήψης 19/10/2019.

Ημερ. λήψης 19/10/2019.

Πηγή εφημερίδα "Τα Νέα"
22/12/1962

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
31/12/1976

Ημερ. λήψης: 07/11/2008

Πηγή: βιβλίο Χαρ. Πατέρα

Ημερ.λήψης: 07/05/2011

Ημερ. λήψης: 07/11/2008

Ημερ. λήψης: 17/05/2008

Λεωφ. Συγγρού 33, Χειμερινό.

Λειτούργησε από το 1962 - 1981. Υπόγειος

κινηματογράφος. Θέσεις 460. το τελευταίο

καιρό είχε γίνει sex cinema. Τώρα παραμένει

κλειστός. Έγινε προσπάθεια να γίνει θέατρο

από τον Χάρη Ρώμα με το όνομα Χ-ρώμα.

ΠΙΚΟΛΟ, Συγγρού (Β & Α)

Μικρή, υπόγεια και κάπως ακανόνιστη αίθουσα, με πολύ ζεστή ατμόσφαιρα και πάντα καλές ταινίες. Ωστόσο, μετατράπηκε σε κινηματογράφο ταινιών σεξ μέχρι που έκλεισε οριστικά και ο χώρος του δεν χρησιμοποιείται. (Μάνος)

Αναμνήσεις

Θυμάμαι τις ταινίες με τον Μάλκολμ Μακ Ντόουαλ "'Αν" το 1975 και "Ένας πολύ τυχερός άνθρωπος" το 1974. Σε επανέκδοση "Και οι 7 ήσαν υπέροχοι". Μία γουέστερν διασκευή των "7 σαμουράι" με Γιούλ Μπρίνερ, Στιβ Μακ Κουίν και πολλούς άλλους και φυσικά την εκπληκτική μουσική του Μπερνστάιν. Το 1971 το δακρύβρεχτο "Ιστορία αγάπης" με τυς Ράιαν Ο Νιλ και Άλι Μακ Γκρόου. Το 1974 "Το σκιάχτρο" με Τζιν Χακμαν και Αλ Πατσίνο. Το ελληνικό δράμα κατοχής "Προδοσία" με Ελλη Φωτίου και Πέτρο Φυσσούν στο ρόλο γερμανού αξιωματικού, το 1964. Το 1966 τη κωμωδία "Έρχονται οι Ρωσοι" με ένα ρώσικο υποβρύχιο που πλησιάζει τις ακτές της Καλιφόρνιας. Σε επανέκδοση το 1972 το κλασσικό "Για ποιόν κτυπά η καμπάνα;" με Γκάρι Κούπερ, Ίνγκριντ Μπέργκμαν και τη βραβευμένη με όσκαρ δικιά μας Κατίνα Παξινού. Το 1972 την ταινία του Ντέιβιντ Λιν "Η κόρη του Ράιαν" με τον Ρόμπερτ Μιτσαμ. Το 1972 τη περιπετεια "Αποστολή αυτοκτονίας" με τον Ρίτσαρντ Χάρις. Το 1972 σε επανέκδοση η ταινία "Οι τυχοδιώκτες" με τον Άλαν Λαντ και Τζορτζ Πέπαρντ. Το γουέστερν "Μονομαχία γιγάντων" με Τζέιμς Γκάρνερ και Σίντνεϊ Πουατιέ. Το 1975 το κατασκοπικό "Απόρρητος φάκελλος Οντέσσα" με τον Γιόν Βόιτ. Λίγο πιό πριν και απέναντι ήταν το γνωστο ζαχαροπλαστείο Μασκωτίτσα που επέζησε ως το 2014 και ξεκίνησε από τη Φιλελλήνων.

Πανελλήνιον (Κουκάκι)

Πηγή ελλην. ταινία "Η αχάριστη" 1966.
Πάνω φαίνεται το χειμερινό σινεμά.

Η 7η μέρα της δημουργίας 1966
Στο βάθος φαίνεται το ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ το χειμερινό 
και πάνω από τα κεφάλια τους το θερινό.

Πηγή: papaioannou-giannis.net

Πηγή: το πρόγραμμα από το βιβλίο
του Χαρίλαου Πατέρα.

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
11/12/1972

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
02/03/1970

Αεροφωτογραφία 1969 από Γ.Υ.Σ.
Αριστερά το θερινό και δεξιά το χειμερινό.

Η 7η μέρα της δημουργίας 1966
Στο βάθος φαίνεται το ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ το χειμερινό 
και πάνω από τα κεφάλια τους το θερινό.

Λεωφ. Συγγρού 106, Χειμερινό & Θερινό.

Λειτούργησε από το 1939 - 1990, ή Πανέλας.Ιδιοκτησία 

Ανδρέα Δρίτσα. Το θερινό λίγα κτήρια πιό κάτω

στη Λεωφ. Συγγρού 112, με θεωρεία στα πλάγια,

1930 - 1970. Θέσεις 700. Πρώτα γκρεμίστηκε το θερινό

και μετά το χειμερινό το οποίο ξαναχτίστηκε το 1974
στη θέση του παλιού, στο ημιυπόγειο ενός νέου κτηρίου.

Τη δεκαετία 90 λειτούργησε ως θέατρο και τέλος

το χειμερινό μετονομάστηκε σε MIKROKOSMOS

που λειτουργεί από 2004 ως σήμερα art cinema.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ, λ. Συγγρού (Α)
Παλιός κινηματογράφος χωρίς εξώστη, της εποχής των ξύλινων καθισμάτων. Παραδίπλα λειτουργούσε ο αδελφός θερινός. Χρόνια αργότερα, κατεδαφίστηκε και στη θέση του χτίστηκε πολυκατοικία με κινηματογράφο στο ισόγειο. Το νέο Πανελλήνιον ήταν μάλλον άχρωμο, έκλεισε, μετατράπηκε σε θέατρο (Κατερίνας Βασιλάκου) και έγινε πάλι κινηματογράφος με το νέο όνομα Μικρόκοσμος, αποκτώντας ένα δικό του κοινό. (Μάνος)


Αναμνήσεις

Ο Χρήστος απο το Κουκάκι θυμάται το παλαιό χειμερινό Πανελλήνιον στη λεωφ. Συγγρού τις δεκαετίες 50 και 60. Ηταν ένας κινηματογράφος με ξύλινα καθίσματα, μιά σόμπα στη μέση και η οροφή ήταν απο τσίγκο. Το αστείο ήταν όταν έβρεχε. Το παρατσούκλι του αυτού του κινηματογράφου ήταν Σαλόν Κοτέτσι!
Η Μαίρη από το Κουκάκι πήγαινε και έβλεπε τα αφιερώματα με τον Ελβις Πρίσλεϊ που έκανε στο θερινό όπως "Ξεφάντωμα στο Μεξικό", το "Βίβα Λας Βέγκας". Επίσης είδε το αγαπημένο της μιούζικαλ "Ωραία μου κυρία" με Ρεξ Χάρισον και Όντρεϊ Χέπμπορν, το 1966. Στη συνέχεια ακολούθησε απέναντι γιαουρτλού κεμπάπ στου Αρμένη στο γωνιακό μαγαζί στη Λεωφ. Συγγρού, στη γέφυρα, ένα από τα πρώτα κεμπαπτζίδικα της Αθήνας. Ακόμα το 1963 τη περιπέτεια στη ζούγκλα "Χατάρι" με τον Τζον Γουέιν. Το 1963 τη ταινία "Τάρας Μπούλμπα" με Γιούλ Μπρίνερ και Τόνι Κέρτις. Το 1963 τη θρησκευτική υπερπαραγωγή "Οι δέκα εντολές" με τον Τσάρλτον Ίστον. Το ινδικό που έγινε μεγάλη επιτυχία "Γη ποτισμένη με ιδρώτα".

Θυμάμαι στο θερινό το κωμικό γουέστερν "4 για το Τέξας" το 1963, με Σινάτρα, Μάρτιν, Εκμπεργκ και Άντρες. Το πολεμικό "Η τελευταία νύχτα του πολέμου" το 1964. Η συγκεκριμένη ταινία έγινε remake ως "The red thin line" το 1998. Το γουέστερν "Το χρυσάφι του Μάκενα" το 1969. Με Γκρέγκορι Πεκ και Ομάρ Σαρίφ. Πάλι το 1969 "100 ντουφέκια" με Μπ. Ρέινοντς, Ρ. Γουέλτς, Τζιμ Μπάουν. Το 1970 τη "Άγρια συμμορία" του Σαμ Πένκινπα. Το 1963 "Γροθιά και γοητεία" με τον Τζον Γουέιν
Θυμάμαι στο παλιό χειμερινό το 1963 τη ρομαντική κωμωδία "Τα απόρρητα της κρεβατοκάμαρας" με τους Ντόρις Ντέι, Ροκ Χάτσον. Το 1964 το πολεμικό "Έφοδος" με τον Τζακ Πάλανς. Τις ελληνικές ταινίες "Μπετόβεν και μπουζούκι" το 1965 με Νίκο Σταυρίδη και  Μίμη Φωτόπουλο. Το 1968 "Η αρχόντισσα και ο αλήτης" με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο ρόλο του Πίπη σε μία ελεύθερη διασκευή της ταινίας του Φρανκ Κάπρα "Νέα Υόρκη, Μαϊάμι" του 1934.Το 1974 το αστυνομικό "Α-7 απόσπασμα δράσης" με τον Ρόι Σάιντερ. Στο νέο χειμερινό το 1984 τη επιτυχημένη κωμωδία του Νίκου Περάκη "Λούφα και παραλλαγή". Τη κωμωδία "Η πιό κουφή μέρα του Φέρι Μπούλερ" με τον Μάθιου Μπρόντερικ. 'Ηταν Μάρτιος του 1987 μία μέρα που έριξε χιόνι μέσα στην Αθήνα. Το 1987 τη ελληνική ταινία με τον Χάρρυ Κλυνν "Made in Greece". Το 1987 τη συνέχεια "Καράτε Κιντ 2" με τον Ραλφ Μάτσιο.
Το θερινό ήταν αρκετά μεγάλο και με θεωρεία στα πλάγια. Το παλιό χειμερινό ήταν μιά παλιά αίθουσα με ξύλινα καθίσματα και τσίγκινη οροφή. Το νέο χειμερινό πιο μικρό στο ισόγειο ενός νέου κτηρίου. Τέλος άλλαξε όνομα και έγινε art cinema.

Απόσπασμα από catisart.gr
 Υπαίθριος προπολεμικός κινηματογράφος επί της Συγγρού 106 (παλιότερος αριθμός) ή 112 (σημερινός), εκεί όπου τώρα έχει χτιστεί το κτήριο που στεγάζει τη Γιούρομπανκ. Πολύ κοντά του και ο ομώνυμος χειμερινός. Ξεκίνησε βουβός το 1920 και έπαιξε τελευταία φορά το καλοκαίρι του 1970. Β' προβολή συνήθως, ανέβηκε στους ημικεντρικούς λίγα χρόνια προτού κλείσει. Ο θερινός - σε αντίθεση με τον χειμερινό - έφερνε πολύ καλές ταινίες. Ανάμεσά τους είχα δει εκεί σε πρώτη προβολή το «Γουέστ Σάιντ Στόρι». Χαρακτηριστικό του χειμερινού ήταν η -εσωτερικά- πάνινη στέγη που ήταν γεμάτη από τις σαΐτες που πετούσαμε –με λίγο σάλιο στην άκρη– με στόχο να κολλήσουν στο πανί. Εκατοντάδες τέτοιες σαΐτες κρέμονταν… Στην στρυφνή ταμία του σινεμά κάναμε πλάκες δίνοντας το αντίτιμο του εισιτηρίου σε δεκάρες. Το θερινό, αντιθέτως, δεν σήκωνε τέτοια αστεία. Εκεί είχε καθαρά οικογενειακό και ήρεμο περιβάλλον. Ιδιοκτήτης του ο ψηλόλιγνος «στεγνός» κύριος Αντρέας Δρίτσας, που είχε και το «Ριβολί», στην Αριστείδου, απέναντι από το Χρηματιστήριο.