Ρέο (Ιλίσια)




Ημερ. λήψης: 05/06/2008

Πηγή: Internet



Πηγή: Internet



Ημερ. λήψης: 05/06/2008



Ιλισίων 22 & Κερασούντος, Χειμερινό.

Δεξιά της Μιχαλακοπούλου, κτήριο του

Πολυδωρόπουλου. Χτίστηκε το 1917 και

στην αρχή ήταν συνεργείο των φορτηγών ΡΕΟ.

Μετά σινεμά με θέσεις 250. Στο τέλος έγινε

το θέατρο Ποταμίτη τη δεκαετία 80.

ΡΕΟ, Ιλίσια (Β)
Παλιός, μικροσκοπικός κινηματογράφος με ξύλινα καθίσματα, χαρακτηριστικός παραδοσιακός «κινηματογράφος της γειτονιάς» - και με πολύ φθηνό εισιτήριο, λόγω των προδιαγραφών του. Στο ισόγειο πολύ ωραίου κτιρίου, μετατράπηκε σε θέατρο (Δημήτρη Ποταμίτη). (Μάνος)

Σχόλιο Μάνου
Ρέο
Μια φορά κι έναν καιρό, συνηθιζόταν σε συνοικίες να δημιουργούνται πολύ μικροί κινηματογράφοι, αφού δεν υπήρχε πληθυσμός που να γέμιζε μεγαλύτερους. Στο πνεύμα αυτό, ξεκίνησε το Reo. Η μικροσκοπική του αίθουσα αρχικά ήταν χώρος συναρμολόγησης των οχημάτων Reo. Όταν αυτή η δραστηριότητα σταμάτησε, η αίθουσα μετατράπηκε -χωρίς ιδιαίτερες προσπάθειες- σε κινηματογράφο, ενώ η ακαταλληλότητά της ήταν προφανής. Πολύ ψηλοτάβανη, μακρόστενη και με απουσία λειτουργικών χώρων. Η είσοδος ήταν ένα μικρό διαγώνιο άνοιγμα από το οποίο έμπαινες κατευθείαν στην αίθουσα με τα ξύλινα καθίσματα.
Το Reo υπήρξε όμως ο πρώτος μεταπολεμικός χειμερινός κινηματογράφος της ευρύτερης περιοχής, που σύντομα -μετά τη δημιουργία σύγχρονων κινηματογράφων- παράκμασε λόγω των αδυναμιών του και λειτουργούσε με πολύ μειωμένο εισιτήριο και ταινίες δεύτερης διαλογής, ίσα-ίσα για μια βασική κινηματογραφική ψυχαγωγία χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις. Κάτι σαν την ΕΒΓΑ της γειτονιάς...
Αργότερα, υπήρξε ένα από τα πρώτα εκτός κέντρου θέατρα, στεγάζοντας -με αναδιάταξη των καθισμάτων- το θίασο του Γιώργου Ποταμίτη και πήρε το όνομα "Θέατρο Έρευνας". Μετά το θάνατο του Γ. Ποταμίτη, έγινε προσπάθεια να διατηρηθεί η θεατρική λειτουργία, η οποία όμως δεν ευοδώθηκε. Σήμερα ο χώρος παραμένει κλειστός, ίσως περιμένοντας την ανακαίνιση του πολύ ωραίου κτιρίου του, που ευχόμαστε να πραγματοποιηθεί.

ΡΕΟ
Το κτίριο Πολυδωρόπουλου
Μαραθωνοδρόμος από το 1953, ο κ. Ιωάννης Ζώρζος αποφάσισε να περπατήσει βήμα βήμα όλη την περιοχή του. Ξεκινώντας να γράψει την ιστορία του Δήμου Ζωγράφου, στον οποίο έχει διατελέσει δημοτικός σύμβουλος, άρχισε το οδοιπορικό του από την οδό Ιλισίων, εκεί όπου ήταν το κτίριο του Πολυδωρόπουλου, το σημερινό θέατρο Ποταμίτη, πρώην κινηματογράφος ΡΕΟ. «Η πολυκατοικία του Πολυδωρόπουλου» εξηγεί ο παλιός Ζωγραφιώτης «επί της οδού Ιλισίων και Κερασούντος χτίστηκε το 1917 και το ισόγειο ήταν συνεργείο συναρμολόγησης των αμερικανικών αυτοκινήτων ΡΕΟ, των οποίων οι αδελφοί Πολυδωρόπουλοι ήταν αποκλειστικοί εισαγωγείς στην Ελλάδα. Εκτός των Πολυδωροπουλαίων, στο κτίριο αυτό έχουν ζήσει από το 1934 έως το 1939 η Κατίνα Παξινού με τον Αλέξη Μινωτή και η διάσημη χορεύτρια Λιλή Μπερδέ». Ωραίο συμβολικό σημείο συνάντησης παλιών και καινούργιων για να ξεκινήσει κανείς να αφηγηθεί μια μακριά ιστορία
Το Βήμα 25/11/2001



Ιλισσός (Ιλίσια)

Το σινεμά είνα δεξιά.
Πηγή: mixanitouxronou.g

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
30/06/1972

Αεροφωτογραφία 1965 από Υπ.Χω.Δε.
Σημείωση: η οδός Μιχαλακοπούλου είναι ποτάμι.

Σκιτσο

Πηγή: Bing maps, σημερινό ξενοδοχείο.

Αντιμάχου & Ποταμιάνου 7, Θερινός. 1959 - 1973.

Υπερυψομένος κινηματογράφος δίπλα 

στο τότε ποτάμι του Ιλισσού που καλύφτηκε.

Έγινε το ξενοδοχείο Holiday Inn ή μετά
Crowne Plaza. Γκρεμίστηκε τέλη δεκαετίας 70.

Σχόλιο Μάνου
Ιλισσός
Πολύ αγαπητός, φροντισμένος θερινός κινηματογράφος, που ξεκίνησε να λειτουργεί όταν η Μιχαλακοπούλου ήταν ακόμα ποταμάκι και υπήρχε ένας στενός δρόμος που λεγόταν Ιλισίων. Λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος προς τον αδιαμόρφωτο και χωρίς κίνηση δρόμο, η είσοδος του κινηματογράφου έγινε αρχικά στον πίσω δρόμο (Ποταμιάνου) που έβλεπε στη γειτονιά. Από την Ιλισίων φαινόταν ο ψηλός τοίχος της οθόνης. Μετά τη διάνοιξη της Μιχαλακοπούλου, η παλιά έξοδος κινδύνου που είχε πρόσωπο προς αυτήν, μετατράπηκε σε κύρια είσοδο - πολύ περιορισμένη βέβαια και ανάποδη, αφού έμπαινες από την οθόνη.
Χωρίς να έχει κάτι ιδιαίτερο, ο Ιλισσός ήταν ένας εγκάρδιος κινηματογράφος με καλές ταινίες. Αργότερα στη θέση του και στο διπλανό οικόπεδο χτίστηκε το ξενοδοχείο Holiday Inn (σήμερα Crowne Plaza).

Αναμνήσεις

Ο Θεόδωρος ζει πολλά χρόνια στα Ιλίσια, αρχές Παπαδιαμαντοπούλου.Τα καλοκαίρια πήγαινε στον κινηματογράφο Ιλισσό. Επίσης θυμάται αρχές δεκεατίας 60 στην θέση της Μιχαλακοπούλου περνούσε ο Ιλισσός ποταμός. Κάποιος για να περάσει το ποτάμι υπήρχε μια γέφυρα στην Αλκμάνος. Στα πλάγια μάλιστα του ποταμού υπήρχαν παράγκες. Ο Ιλισσός ήταν ένας πράσινος, δροσερός κινηματογράφος. Στη θέση του έγινε το ξενοδοχείο Holiday Inn
Επίσης θυμάται τη κωμωδία "Επιθεωρητής Κλουζό" με τον Άλαν Άρκιν και όχι τον Πήτερ Σέλερς. Δίπλα από το σινεμά υπήρχε μία γνωστή ταβέρνα.

Θυμάμαι τη σάτιρα τρόμου του Ρομάν Πολάνσκι "Η νύχτα των βρυκολάκων" κάπου το 1969. 

Ιλίσια

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
27/09/1969

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
27/09/1969

06/10/1957

04/10/1957

Ημερ. λήψης: 09/04/2009, η ομώνυμη στάση.

Ημερ. λήψης: 30/07/2008

Προσφορά: Μάνου ΓαΙτάνου, 02/09/2009

Πηγή: βιβλίο Χαρίλαου Πατέρα

Πηγή: ΕΟΑ

Παπαδιαμαντοπούλου 4 & Βασ. Σοφίας, 
(περιοχή Χίλτον), Χειμερινός. Λειτούργησε από
το 1957 - 1986. Θέσεις 700 με εξώστη. 
Μετά έγινε θέατρο Ντενίση. Υπάρχει ομώνυμη 
στάση λεωφορείου.

ΙΛΙΣΙΑ, Ιλίσια (Α)

Από τους ωραιότερους κινηματογράφους της «νέας Αθήνας», κομψός και διακριτικά πολυτελής, με μεγάλη αίθουσα και εξώστη καθώς και με άνετους και λειτουργικούς χώρους υποδοχής. Μετατράπηκε σε θέατρο (από τη Νόνικα Γαληνέα) με αλλαγή στη μορφή του, καθώς ο εξώστης προεκτάθηκε προς την πλατεία δημιουργώντας μια ενιαία αίθουσα. Επέστρεψε στην αρχική του διαρρύθμιση και κομψότητα μετά την ανακαίνισή του (από τη Μιμή Ντενίση), λειτουργώντας πάντα ως θέατρο. (Μάνος)

Σχόλιο Μάνου

Ιλίσια
Είναι χαρακτηριστική η διαφημιστική φράση των εγκαινίων: "Η Αθήνα που αναγεννάται"... Στην Αθήνα που αναγεννιόταν λοιπόν, δημιουργήθηκε ένας από τους μετρημένους στα δάχτυλα καλύτερους κινηματογράφους της, σε ένα καλοσχεδιασμένο κτίριο (Ιλίσιον Μέγαρον).
Η αίθουσα είναι χτισμένη αυτόνομα πίσω από το κτίριο, ενώ στο κτίριο αναπτύχθηκαν οι υποδειγματικοί χώροι υποδοχής. Μεγάλη είσοδος, άνετο φουαγιέ, οι εντυπωσιακές σκάλες που οδηγούσαν στον εξώστη, μεγάλο φουαγιέ στον εξώστη. Μακάρι να ήταν τόσο υποδειγματικά μελετημένοι όλοι οι κινηματογράφοι.
Σημειώνουμε για την ιστορία ότι η γραφή του ονόματος ξένισε αρχικά αν και σωστή, γιατί οι περισσότεροι ήταν εξοικειωμένοι με τη λέξη Ηλύσια που έχει βέβαια διαφορετική σημασία. Και με ένα σ, γιατί όχι με δύο από τον Ιλισσό; Εν πάση περιπτώσει, το όνομα εμπεδώθηκε και ο νέος κινηματογράφος έδωσε ένα νέο αέρα στην περιοχή. Λειτούργησε από την αρχή ως Α προβολής, αν και (για τα τότε δεδομένα) βρισκόταν σε κάποια απόσταση από το καθιερωμένο κέντρο.
Η αίθουσα έχει σχήμα πετάλου, κλείνοντας προς την οθόνη, και διακρινόταν για την ήρεμη πολυτέλειά της, χωρίς εύκολους εντυπωσιασμούς. Ακόμα και το ύφασμα των καθισμάτων ήταν διαφορετικό - ένα σχεδόν μεταξένιο λεπτό καρό σε ώχρα, ασυνήθιστο σε σχέση με τα τότε καθιερωμένα βελούδα. Αναπαυτικότερα τα καθίσματα της πλατείας, πιο συγκρατημένα τα καθίσματα του εξώστη με μικρότερα μαξιλαράκια από το ίδιο ύφασμα. Σοβαρό, σκούρο ηχοαπορροφητικό υλικό στους τοίχους, μεγάλη κίτρινη αυλαία και περίτεχνο φωτιζόμενο πλαίσιο γύρω από την οθόνη.
Στα χρόνια της κινηματογραφικής κρίσης, ο κινηματογράφος μετατράπηκε σε θέατρο (από τη Νόνικα Γαληνέα) με αλλαγή στη μορφή του, καθώς ο εξώστης προεκτάθηκε προς την πλατεία δημιουργώντας μια ενιαία αίθουσα με σκαλοπάτια. Το τμήμα της πλατείας κάτω από τον εξώστη έγινε ένα τεράστιο φουαγιέ, η σκηνή επεκτάθηκε και -προς αποφυγή σκαλοπατιών- η είσοδος γινόταν από το πλάι της σκηνής. Δεν ήταν η ευτυχέστερη ανακατασκευή, αλλά η αρχική διαρρύθμιση και κομψότητα επέστρεψαν μετά την ανακαίνισή του (από τη Μιμή Ντενίση), λειτουργώντας πάντα ως θέατρο. 

Σχόλιο

Υποβλήθηκε 06/02/2010, 17:33

Συγχαρητήρια για την πολύ ωραία ιστορική αναδρομή σας!
Με ενδιαφέρουν πληροφορίες για τον τότε κινηματογράφο Ιλίσια (σημερινό ομώνυμο θέατρο).
Πότε πρωτολειτούργησε;
Ευχαριστώ!

Αναμνήσεις
Ο Θεόδωρος θυμάται το 1971 "Το μεγάλο ανθρωπάικι" του Άρθουρ Πεν με τους Ντάσιν Χόφμαν και Φέι Νταναγουέι. Το 1973 τη μεταφορά του θεατρικού έργου "Σλουθ" με Λόρενς Ολιβιέ και Μάικλ Κέιν.

Η Νίκη θυμάται τη ταινία που ήταν γυρισμένη στη Σαντορίνη "Οι εραστές του καλοκαιριού" το 1983. 

Η Νατάσα από τα Ιλίσια θυμάται το 1992 το θρίλερ "Ένα φιλί πριν πεθάνεις" με τους Ματ Ντίλον, Σον Γιάνγκ.

Θυμάμαι τις ταινίες, το 1982 "Blow out" ψυχολογικό θρίλερ με Τζον Τραβόλτα και σκηνοθεσία Μπράιαν Ντε Πάλμα, το 1984 "Κυνηγώντας το πράσινο διαμάντι" περιπέτεια με τους Μάικλ Ντάγκλας και Κάθλιν Τέρνερ, το 1985 "Επιχείρηση κινούμενος στόχος" μια περιπέτεια του Τζέιμς Μποντ με τον Ρότζερ Μουρ. Το 1976 τη ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε "Ο Ταξιτζής" με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Το 1977 τη περιπέτεια γυρισμένη στην Ελλάδα "Οι καβαλάρηδες των ουρανών" με τον Τζέιμς Κόμπερν. Το 1977 τη περιπέτεια "Ο βυθός" με τους Νικ Νόλτε, Ρόμπερτ Σο, Ζακλίν Μπισέ. Το 1978 την αρχή της του κύκλου "Ο πόλεμος των άστρων" που το είχε ξαναδεί σε σινεμά στη Ζυρίχη. Το 1980 τη ταιινία "Μπρουμπέικερ" με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Το 1986 τη ταινία του Τζον Λάντις "Κυνηγητό μέσα στη νύχτα".

Ελυζέ (Ιλίσια)

Πηγή google maps.

Πηγή google maps.

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
09/02/1970

Ημερ. λήψης: 20/11/2011

Ημερ. λήψης: 16/02/2009

Ημερ. λήψης: 05/08/2008

Νυμφαίου & Αντιφίλου, Χειμερινό. 

1969 - 1988.  Ένα χρόνο λειτούργησε ως θερινό, άνοιγε 

κάποια παράθυρα στα πλάγια. Ημιυπόγειος. 

Από τα τέλη δεκαετίας 80 λειτούργησε ως θέατρο.

Ξαναλειτούργησε ως σινεμά 2021 - 2022.

ΕΛΥΖΕ, Ιλίσια (Β)

Μικρός, αδιάφορος κινηματογράφος, που έγινε γνωστός μετέπειτα με μεταμεσονύκτιες προβολές cult ταινιών και αργότερα με ταινίες σεξ. Έχει μετατραπεί σε θέατρο. (Μάνος)

Σχόλιο Μάνου
Ελυζέ
Μικρός κινηματογράφος που θα τον χαρακτηρίζαμε "συνοικιακό" λόγω της πολύ φτωχής αισθητικά κατασκευής του. Παράγωνη αίθουσα με μικροσκοπικό εξώστη, μουσαμαδένια καθίσματα και πλευρικά παράθυρα για λειτουργία και τα καλοκαίρια, κάτι όμως που δεν λειτούργησε και τα παράθυρα (από τα οποία θα έβλεπες αφ' υψηλού την πλατεία, που λόγω ανωφέρειας του εδάφους μοιάζει με ημιυπόγεια) έχουν σφραγιστεί.
Το Ελυζέ ξεκίνησε ως Β προβολής χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία: από τη μια το ότι άνοιξε σε λάθος εποχή και από την άλλη το ότι δεν διέθετε κάτι ελκυστικό. Ακολούθησαν διακυμάνσεις στον προγραμματισμό του (είτε με ταινίες σεξ είτε με cult ταινίες και μεταμεσονύχτιες προβολές) που και αυτές δεν απέδωσαν.
Ίσως το μικρό μέγεθος του Ελυζέ να συνέβαλε στο να μην αλλάξει ριζικά χρήση ο χώρος του. Μετατράπηκε σε θέατρο και φιλοξενεί θιάσους που απευθύνονται σε περιορισμένο κοινό.

Αναμνήσεις
Ο Θοδωρής από τα Ιλίσια θυμάται τη ταινία "Η συμμορία των σικελών" με τους γάλους σούπερ σταρ Αλέν Ντελόν και Ζαν Γκαμπέν, κάπου το 1969. Ήταν μια κλασσική γαλλική αστυνομική ταινία.

Έλενα (Ιλίσια)

Πηγη Facebook/Τα σινεμά που αγαπήσαμε.

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
22/09/1980

Πηγή: Ε.Κ.Κ.Ε., 1994.

Πηγή: Ε.Κ.Κ.Ε., 1994.

Ημερ. λήψης: Χειμώνας 2009,
αριστερά η σημερινή πολυκατοικία.

Πηγή: Google maps

Αντιφίλου 47, Θερινό. 1960 - 2002. Θέσεις 700.

Έκλεισε και έγινε πολυκατοικία.
ΕΛΕΝΑ

Αναμνήσεις

Η Νατάσσα από τα Ιλίσια νοσταλγεί τις γαρδένιες που μοίραζε ο ταμίας μαζί με το εισιτήριο στο σινεμά. Είδε ένα ψυχολογικό θρίλερ με τον Ματ Ντίλον "Ένα φιλί πριν πεθάνεις", το καλοκαίρι του 1991. Μία ταινίας της σχολής του Χιτσκοκ.

Θυμάμαι καλακαίρι του 1995 τη ρώσικη ταινία "Ψεύτης ήλιος". Μία ποιοτική ταινία του Ν. Μιχάλκοφ με μεγάλη διάρκεια. Το 1989 τη ταινία "Τάκερ" του Κόπολα με τον Τζέφ Μπρίτζες. Το 1977 το ερωτικό "Σαλόν Κίτι". Το 1981 τη ταινία "Να είσαι εκεί κύριε Τσανς" με τους Πίτερ Σέλερς, Σίρλεϊ Μακ Λέιν. Το 1993 το θρίλερ "Η κίνηση του ιππότη' με τον Κριστόφερ Λαμπέρ.

Από popaganda.gr
Πρέπει να ήταν το 1979 ή το 1980. Ίσως και παλαιότερα. Ο πατέρας μου με έχει πάρει μαζί του σε θερινό σινεμά, που έχει κλείσει εδώ και καιρό. Tο όνομά του μου διαφεύγει, στην οδό Αντιφίλου ήταν, στα Ιλίσια, μερικά τετράγωνα παρακάτω από εκεί που μέναμε. Το σκηνικό της εισόδου ήταν λίγο κοινότοπο. Ένα ταμείο, κάποια σκαλάκια δεξιά που οδηγούσαν σε δύο βαριές σκούρες κουρτίνες. Πίσω τους, μια αυλή με χαλίκι και οι σιδερένιες καρέκλες με το πλαστικό κορδόνι . Κάποιοι από τα γύρω μπαλκόνια χαζεύανε και αυτοί λίγο στα μουλωχτά. Από την ταινία το μόνο που μου αποτυπώθηκε ήταν ένα μονότονο άγριο τοπίο σε χρώμα σκουριάς που ρόδιζε που και που. Και ένα ωραίο γυναικείο μπούστο τυλιγμένο σε τζήν πουκάμισο. Μετά από  χρόνια συνειδητοποίησα ότι ήταν το Zabriskie Point του Αντονιόνι. Από τότε την ταινία την έχω  δεί και άλλες φορές. Ωστόσο πάντα αναζητώ αυτή την παιδική ανάμνηση,  την αίσθηση του τοπίου και την ανάμνηση του μπούστου που ήταν η πρώτη μου γνωριμία με τον κινηματογράφο, και η πρώτη μου γνωριμία με το θερινό σινεμά επίσης.

Άλεξ (Ιλίσια)

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
10/04/1967

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
21/11/1966

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα" 05/01/1984

Πηγή: Internet

Πηγή: Internet

Ημερ. λήψης: 05/06/2008

Ημερ. λήψης: 18/02/2009, η ομώνυμη στάση.

Ημερ. λήψης: 05/06/2008

Παπαδιαμαντοπούλου 57 & Ξενίας 28, 

Χειμερινό & Θερινό. Το θερινό ήταν δίπλα. 

Ξεκίνησε ως θερινό 1943 - 1960, μετά έγινε 

μεικτό 1961 - 1968, θέσεις 920 με εξώστη. 

Αργότερα έμεινε μόνο το χειμερινό, 1968 - 1988. 

Τέλος έγινε σούπερ μάρκετ.

Υπάρχει ομώνυμη στάση λεωφορείου.

ΑΛΕΞ, Ιλίσια (Β & Α)

Χτίστηκε πλάι στον ομώνυμο θερινό, όπως συνηθιζόταν τότε, και διέθετε μια μεγάλη περιποιημένη αίθουσα με πλατεία και εξώστη (με ξύλινα καθίσματα, όπως συνηθιζόταν ακόμα τότε). Από τη Β προβολή πέρασε στην Α (ενώ ο θερινός κατεδαφίστηκε) και σήμερα έχει μετατραπεί σε σούπερ μάρκετ. (Μάνος)

Σχόλιο Μάνου
Άλεξ
Κινηματογράφος-"σήμα κατατεθέν" της περιοχής. Ο θερινός ξεκίνησε προπολεμικά και διατηρήθηκε πολλά χρόνια μετά, σε αρμονική συνύπαρξη με το χειμερινό που ακολούθησε. Ο ψηλός τοίχος της οθόνης του θερινού αποτελούσε και ένα είδος πρόσοψης στη μικρή πλατεία μπροστά του, με τη χαρακτηριστική ημικυκλική επιγραφή του από ξύλινα γράμματα. Στις αρχές της δεκαετίας του 60, στο ακριβώς διπλανό οικόπεδο αλλά με κεντρικότερη πρόσοψη, χτίστηκε και ο χειμερινός. Είναι περίεργο που δεν χρησιμοποιήθηκε το ίδιο οικόπεδο, όμως η κίνηση στους κινηματογράφους εκείνα τα χρόνια φαίνεται πως επέτρεπε την παράλληλη λειτουργία δυο κινηματογράφων της ίδιας επιχείρησης, όπως γινόταν και αλλού.
Ο χειμερινός ακολούθησε τα πρότυπα της εποχής του. Πολύ μεγάλη αίθουσα με μικρή είσοδο, γιατί ακόμα δεν συνηθιζόταν η αναμονή πριν την έναρξη της προβολής. Η αίθουσα ήταν πραγματικά ωραία, χωρίς κραυγαλέες διακοσμήσεις και με χρήση του "κρυφού φωτισμού" γύρω από την οθόνη, κάτι που εντυπωσίαζε τότε. Διέθετε και εξώστη με τα χαρακτηριστικά ξύλινα καθίσματα.
Για την ιστορία, θα σημειώσουμε ότι τα Άλεξ αρχικά αναφέρονταν στου Ζωγράφου, στη συνέχεια προσδιορίστηκαν στα Ιλίσια.
Το χειμερινό ξεκίνησε ως κινηματογράφος Β προβολής, αναμενόμενο αφού η περιοχή θεωρούνταν "συνοικία". Σύντομα όμως, με την ανάπτυξή της και με τη δημιουργία του κινηματογράφου Ιλίσια κεντρικότερα στον ίδιο δρόμο, το Άλεξ μεταφέρθηκε στην Α. Στα τελευταία δύσκολα χρόνια, έγινε μια προσπάθεια με στροφή στις καλλιτεχνικές ταινίες που δεν απέδωσε. Ενώ το θερινό είχε ήδη κατεδαφιστεί, και το χειμερινό έκλεισε. Χρησιμοποιήθηκε περιστασιακά για ακροάσεις τηλεοπτικής εκπομπής που δεν πραγματοποιήθηκε ("Έλα στο φως") και στη συνέχεια μετατράπηκε σε σούπερ μάρκετ. Η επιγραφή του παραμένει, για να θυμίζει το παρελθόν

Αναμνήσεις
Ο Νίκος από Ζωγράφου θυμάται τη ταινία "Οι 2 δραπέτες του Σιγκ Σιγκ" στο θερινό που ήταν δίπλα στο χειμερινό, στη γωνία, ένα μεγάλο σινεμά. Μία ταινία με το δίδυμο Φράνκο & Τσίτσο. Επίσης την ελληνική ταινία "Τα τούβλα" κάπου τον 1985. Ήταν με ταινία με τους Βουτσά & Μουστακά. Το σινεμά μετά από λίγα χρόνια έκλεισε και έγινε σούπερ μάρκετ.