Σινέ Αλίκη (Πεδίον Άρεως)

Πηγή φωτο artishall.gr

Θέατρο που λειτούργησε ως σινεμά το 2021.
Πηγή φωτο artishall.gr

 

Σόνια (Λεωφ. Αλεξάνδρας)

Η ομώνυμη καφετέρια.
Πηγή φωτο internet.

 Θερινό
Πηγή εφημερίδα Τα Νέα 22/06/1936

Ραντάρ (Λεωφ. Αλεξάνδρας)

Πηγή: Από το βιβλίο της Δάφνης Σκόυρα.

Ημερ. λήψης: 29/10/2008

Πηγή: Bing maps

Λεωφ. Αλεξάνδρας, Θερινό.
Απέναντι από το ΙΚΑ. Το μεγαλύτερο διάστημα
λειτούργησε σαν θέατρο με τη Δάφνη Σκούρα.

Απόσπασμα από diodoros.wordpress.com
Στην δεξιά τώρα πλευρά της λεωφ. Αλεξάνδρας με κατεύθυνση προς Αμπελοκήπους, και αμέσως μετά την συμβολή με την οδό Μπουκουβάλα, λειτουργούσε το θερινό θέατρο ΡΑΝΤΑΡ, σε μία υπερυψωμένη κατά περίπου δύο μέτρα από το πεζοδρόμιο επιφάνεια, με το παραδοσιακό χαλικάκι στο δάπεδο και τις πάνινες καρέκλες. Θυμάμαι εδώ κάποιον υπεύθυνο του θεάτρου, δεν έμαθα ποτέ τι ακριβώς ήταν, τι έκανε εκεί και πως τον έλεγαν, ο οποίος μας έδινε να μοιράσουμε τα διαφημιστικά φεϊγ βολάν του θεάτρου, με αντάλλαγμα την δωρεάν είσοδό μας για να παρακολουθήσουμε την παράσταση. Και φυσικά το κάναμε με μεγάλη μας ευχαρίστηση, αφού στην ηλικία εκείνη η εργασία που μας ζήταγε ήταν και εύκολη και διασκεδαστική.

Παρκ (Λεωφ. Αλεξάνδρας)

Πηγή φωτο Facebook/Παλιές φωτογογραφίες.

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
17/06/1968

Ο μπαμπός μου ο τέντυ μπόυς 1966

Το θέατρο Παρκ, Λεωφ. Αλεξάνδρας.

Ο μπαμπάς μου ο τέντυ μπόυς 1966
Το θέατρο Παρκ, Λεωφ. Αλεξάνδρας.

Ημερ. λήψης: 27/05/2008

Λεωφ. Αλεξάνδρας, Θερινό.
Το μεγαλύτερο διάστημα λειτουργεί ως Θέατρο.
Ήταν επιχείρηση του Βαγγέλη Λειβαδά.
Λειτούργησε ως σινεμά το 1968 - 1969.
Πρώην ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ.
 

Παναθήναια (Λεωφ. Αλεξάνδρας)

Πηγή  ελλην. ταινία "Ο αδελφός μου ο τροχονόμος" 1963
Ο Ν.Σταρίδης και στο βάθος το σινεμά.

Πηγή προγράμματος Facebook/Makis Sourbis

Πάνω δεξιά.
Πηγή: Facebook/Μεταμορφώσεις της πόλης - 
και όχι μόνο.

 

Πηγή αεροφωτογραφίας Υπ.Χω.Δε. 1962.

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
27/07/1960

Ο καλός μα άγγελος 1961
Φαίνεται πίσω το σινεμά ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ, τέρμα
Χαρ. Τρικούπη, στο τιμόνι η Ρίκα Διαλυνά.

Ο γυρισμός της μάνας 1964
Η Εφη Οικονόμου στη λεωφ. Αλεξάνδρας. Πάνω αριστερά
φαίνεται το σινεμά ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ, τέρμα Χαρ. Τρικούπη.

Ημερ. λήψης: 17/02/2009

Χαρ. Τρικούπη 182, (Ιπποκράτους τέρμα),
Θερινό. Λειτούργησε από το  1928 - 1967.
Μεγάλος ιστορικός κινηματογράφος που 
κατεδαφίστηκε στη δεκαετία του 60
και στη θέση του έγινε δημόσιο κτίριο.

Απόσπασμα από diodoros.wordpress.com
Λίγο πιο κάτω και πάντα επι της λεωφ. Αλεξάνδρας, στην συμβολή της με την οδό Χαριλάου Τρικούπη, λειτουργούσε ο θερινός κινηματογράφος ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ, ο ωραιότερος από όλους της περιοχής και ίσως ολόκληρης της Αθήνας. Βρισκόταν στο επίπεδο του πεζοδρομίου, αλλά είχε πλήρη περιφερειακή εσωτερική κάλυψη από πολύ πυκνή πρασινάδα, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα πολύ δροσερό και ευχάριστο στο μάτι περιβάλλον.

Νινόν (Λεωφ. Αλεξάνδρας)

Πηγή από ελλην. κινημ. "Φτωχό μου σπουργιτάκι" 1965.

Πηγή: Facebook 1934 Titika Bournaki 

Πηγή αεροφωτογραφίας Υπ.Χω.Δε. 1962.

10/06/1934
Πηγή: Facebook Titika Bournaki

16/06/59

Πηγή: εφημερίδα "Το Ελεύθερο Βήμα"
08/10/1938

Πηγή: βιβλίο Χαρ. Πατέρα

Λεωφ. Αλεξάνδρας 7, (Πεδίον Αρέως), Θερινό.
Λειτούργησε από το 1934 - 1966. Το προτελευταίο 
κτίριο πριν το άλσος του πεδίου Αρεως. 
Κατεδαφίστηκε και στη θέση του έγινε μετά 
το Αρχηγείο της Αεροπορίας. Ήταν υπερυψωμένο 
και στρωμένο με άσπρες πλάκες.

Απόσπασμα από diodoros.wordpress.com

Στη δεξιά πλευρά της λεωφ. Αλεξάνδρας με κατεύθυνση προς την οδό Πατησίων και αρκετά χαμηλά (λίγο πριν την διασταύρωση με την οδό Σπυρίδωνος Τρικούπη) λειτουργούσε ο θερινός κινηματογράφος ΝΙΝΟΝ, σε μία υπερυψωμένη αυλή με δάπεδο μωσαϊκού και χωρίς ιδιαίτερα καλαίσθητα τοιχώματα, ελλείψει της γνωστής πρασινάδας.

Λουξ (Λεωφ. Αλεξάνδρας)

Πηγή αεροφωτογραφίας Υπ.Χω.Δε. 1962

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
10/07/1966

Ο Γιάννης τα κάνε θάλασσα 1964

Η Κλειώ Σκουλούδη στην Λεωφ. Αλεξάνδρας

και πίσω δεξιά το σινεμά ΛΟΥΞ.

Σκίτσο

Λεωφ. Αλεξάνδρας 89, (τέρμα Ιπποκράτους),  
Θερινό. Λειτούργησε από το 1938 - 1945, 
1945 - 1970. Ως θέατρο 1932 - 1933. Ως βαριετέ 
1943 - 1944. Γκρεμίστηκε και έγινε ένα κτήριο.
  
Απόσπασμα από diodoros.wordpress.com
Ακριβώς δίπλα και πάντα επι της λεωφ. Αλεξάνδρας, αλλά στην απέναντι γωνία της συμβολής με την οδό Δρόση, όπου σήμερα το ξενοδοχείο «Ζαφόλια», λειτουργούσε το ΛΟΥΞ, στο επίπεδο του πεζοδρομίου. Αυτός ήταν μεγαλύτερος σε επιφάνεια από το Βερντέν και είχε επίσης εξωτερικά τοίχωμα με όμορφη και πυκνή πρασινάδα. Μέσα σε κάθε κινηματογράφο λειτουργούσε κυλικείο που διέθετε αναψυκτικά και γλυκά, όπως λεμονάδες, πορτοκαλάδες, γκαζόζες, μπυράλ ή σινάλκο (αναψυκτικό με κόλα, ο πρόδρομος της coca cola που τότε ήταν ακόμη άγνωστη στην Ελλάδα), τυρόπιττες, σάμαλι και κώκ. Στο διάλειμμα του έργου, κυκλοφορούσαν στους διαδρόμους πωλητές με τα προϊόντα του κυλικείου σε δίσκους, προκειμένου να τα προμηθεύονται οι θεατές χωρίς να είναι αναγκασμένοι να σηκώνονται και να πηγαίνουν στο κυλικείο. Θυμάμαι λοιπόν έναν πωλητή στο ΛΟΥΞ που προσπαθώντας να είναι οσο το δυνατόν πιο γρήγορος για να προλάβει να πουλήσει οσα περισσότερα π[ροϊόντα μπορούσε κατά την διάρκεια του πεντάλεπτου διαλλείμματος, όταν άνοιγε τα μουκάλια του αναψυκτικού και έβαζε μέσα το καλαμάκι, από την πολύ βιασύνη του δεν πετύχαινε να βάλει με την πρώτη στο στόμιο του μπουκαλιού το καλαμάκι, το οποίο ή έσπαγε ή του έπεφτε κάτω, με αποτέλεσμα να καθυστερεί περισσότερο από το να κάνει αυτή τη δουλειά πιο ήρεμα και πιο αργά. Αυτό μας προκαλούσε γέλιο και το παρακολουθούσαμε όσες φορές πηγαίναμε σε αυτόν τον κινηματογράφο.