Λουξ (Λεωφ. Αλεξάνδρας)

Πηγή αεροφωτογραφίας Υπ.Χω.Δε. 1962

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
10/07/1966

Ο Γιάννης τα κάνε θάλασσα 1964

Η Κλειώ Σκουλούδη στην Λεωφ. Αλεξάνδρας

και πίσω δεξιά το σινεμά ΛΟΥΞ.

Σκίτσο

Λεωφ. Αλεξάνδρας 89, (τέρμα Ιπποκράτους),  
Θερινό. Λειτούργησε από το 1938 - 1945, 
1945 - 1970. Ως θέατρο 1932 - 1933. Ως βαριετέ 
1943 - 1944. Γκρεμίστηκε και έγινε ένα κτήριο.
  
Απόσπασμα από diodoros.wordpress.com
Ακριβώς δίπλα και πάντα επι της λεωφ. Αλεξάνδρας, αλλά στην απέναντι γωνία της συμβολής με την οδό Δρόση, όπου σήμερα το ξενοδοχείο «Ζαφόλια», λειτουργούσε το ΛΟΥΞ, στο επίπεδο του πεζοδρομίου. Αυτός ήταν μεγαλύτερος σε επιφάνεια από το Βερντέν και είχε επίσης εξωτερικά τοίχωμα με όμορφη και πυκνή πρασινάδα. Μέσα σε κάθε κινηματογράφο λειτουργούσε κυλικείο που διέθετε αναψυκτικά και γλυκά, όπως λεμονάδες, πορτοκαλάδες, γκαζόζες, μπυράλ ή σινάλκο (αναψυκτικό με κόλα, ο πρόδρομος της coca cola που τότε ήταν ακόμη άγνωστη στην Ελλάδα), τυρόπιττες, σάμαλι και κώκ. Στο διάλειμμα του έργου, κυκλοφορούσαν στους διαδρόμους πωλητές με τα προϊόντα του κυλικείου σε δίσκους, προκειμένου να τα προμηθεύονται οι θεατές χωρίς να είναι αναγκασμένοι να σηκώνονται και να πηγαίνουν στο κυλικείο. Θυμάμαι λοιπόν έναν πωλητή στο ΛΟΥΞ που προσπαθώντας να είναι οσο το δυνατόν πιο γρήγορος για να προλάβει να πουλήσει οσα περισσότερα π[ροϊόντα μπορούσε κατά την διάρκεια του πεντάλεπτου διαλλείμματος, όταν άνοιγε τα μουκάλια του αναψυκτικού και έβαζε μέσα το καλαμάκι, από την πολύ βιασύνη του δεν πετύχαινε να βάλει με την πρώτη στο στόμιο του μπουκαλιού το καλαμάκι, το οποίο ή έσπαγε ή του έπεφτε κάτω, με αποτέλεσμα να καθυστερεί περισσότερο από το να κάνει αυτή τη δουλειά πιο ήρεμα και πιο αργά. Αυτό μας προκαλούσε γέλιο και το παρακολουθούσαμε όσες φορές πηγαίναμε σε αυτόν τον κινηματογράφο.