Μπιμπελό ή Βαλκάνια (Δραπετσώνα)



Αγ. Διονύσιος - Ελ. Βενιζέλου, (Χειμερινός). 
Από τους παλαιότερους κινηματογράφους 
της περιοχής. Κάηκε το 1944.
Εφημερίδα "Τα Νέα" 01/07/1939. 

Πηγή: Bing maps

Αναπαύσεως 7 & Αγ. Δημητρίου, Χειμερινό. 1966 - 1974.
Θέσεις 300. Γκρεμίστηκε.

Μπιμπελό
Όνομα και πράγμα. Ένα μικρό χειμερινό σινεμά δημιουργημένο την εποχή που εμφανίζονταν οι μεγάλες αίθουσες. Σε απόσταση περιπάτου από το εντυπωσιακό Ρεξ και όχι μόνο... Το όνομά του ήταν μια εύστοχη επιλογή για να δικαιολογηθεί το μέγεθός του. Είχε μια σεμνή πρόσοψη -μπορεί και να περνούσες χωρίς να το προσέξεις- διακοσμημένη με γύψινα φατνώματα, που ήταν της μόδας τότε. Από τα σινεμά που πέρασαν "αθόρυβα"... (Μάνος)

Αστήρ (Δραπετσώνα)



ΑΣΤΗΡ Λιπάσματα, Κανελλοπούλου, Χειμερινό. 
1958 - 1971. Θέσεις 300.
Πηγή: Από το αρχείο Ν. Θεοδοσίου.

Τιτάνια (Δραπετσώνα)

Σπάρτης 21 & Αναλήψεως, Θερινό.
1960 - 1975. Θέσεις 600. Ιδιοκτησία Λ. Σκλάβου.
Μετά έγινε βενζινάδικο.

Σχόλια Ρηγούλας Γεωργιάδου από Andro.gr

Στην παλιά μου γειτονιά υπήρχαν δύο κινηματογράφοι. Εννοώ στη γειτονιά-γειτονιά, γιατί στη γύρω περιοχή υπήρχαν καμπόσοι. Της γειτονιάς ήταν ένας χειμερινός, η Ανεμώνη, και ένας θερινός, η Τιτάνια. Η Ανεμώνη έφερνε ελληνικές κωμωδίες και τούρκικα δράματα, αλλά και ταινίες δράσης. Θυμάμαι την Καταστροφή του Κόσμου (μια από τις πολλές) που είναι πλέον καλτ. Ωστόσο, μάς έβλεπε πιο αραιά, καθότι έπρεπε να πάρουμε άδεια από τους γονείς για να δούμε το έργο, να πληρώσουμε εισιτήριο κ.λπ. Με την Τιτάνια τα πράγματα ήταν αλλιώς. Κατ’ αρχάς, γιατί είχαμε δύο δυνατότητες: να δούμε το έργο από την ταράτσα της κολλητής που βρισκόταν ακριβώς μεσοτοιχία στο σινεμά, ή από τη δική μας ταράτσα, η οποία απείχε ακριβώς μια διαγώνιο τετραγώνου, δηλαδή μερικές δεκάδες μέτρα.

Πλεονέκτημα από το σπίτι της κολλητής: έβλεπες υπότιτλους και άκουγες τα πάντα. Μειονέκτημα από την ταράτσα μας: άκουγες τα πάντα με μια μικρή χρονοκαθυστέρηση, δεν έβλεπες υπότιτλους. Πλεονέκτημα: έβαζες τη φαντασία σου να οργιάσει.

Η Τιτάνια έφερνε κυρίως Μπρους Λι, Ζορό, κάτι υπερπαραγωγές της Τσινετσιτά, κάτι «κοινωνικά δράματα» και τα τοιαύτα. Και καουμπόικα, πολλά καουμπόικα. Είχε φέρει και τον Στρατιώτη Μπλου και τότε, στα δώδεκά μου, είχα ερωτευτεί τα γαλανά του μάτια την ώρα που πέθαινε. Ή κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω αν πέθαινε, δεν έβλεπα υπότιτλους. Εγώ, όμως, ερωτεύτηκα τα γαλανά του μάτια την ώρα που θαρρώ πως πέθαινε. Τα αγόρια πήγαιναν στην Τιτάνια, για να δουν Τέρενς Χιλ και Μπαντ Σπένσερ, γιατί ψοφάγανε για ξύλο της πλάκας. Για σοβαρό ξύλο, βλέπανε Μπρους Λι. (Κι εμένα μου άρεσε το Enter the Dragon, αλλά σαν τα γαλανά μάτια του Μπλου, τίποτα). Μετά η Ανεμώνη έγινε ξυλουργείο, η Τιτάνια ξέπεσε και το έριξε σε κάτι αγώνες κατς και μετά γκρεμίστηκε, για να γίνει πολυκατοικία. Και τώρα ο Μπαντ Σπένσερ πήγε και πέθανε στ’ αλήθεια…

Στην παλιά μου γειτονιά υπήρχαν δύο κινηματογράφοι. Εννοώ στη γειτονιά-γειτονιά, γιατί στη γύρω περιοχή υπήρχαν καμπόσοι. Της γειτονιάς ήταν ένας χειμερινός, η Ανεμώνη, και ένας θερινός, η Τιτάνια. Η Ανεμώνη έφερνε ελληνικές κωμωδίες και τούρκικα δράματα, αλλά και ταινίες δράσης. Θυμάμαι την Καταστροφή του Κόσμου (μια από τις πολλές) που είναι πλέον καλτ. Ωστόσο, μάς έβλεπε πιο αραιά, καθότι έπρεπε να πάρουμε άδεια από τους γονείς για να δούμε το έργο, να πληρώσουμε εισιτήριο κ.λπ. Με την Τιτάνια τα πράγματα ήταν αλλιώς. Κατ’ αρχάς, γιατί είχαμε δύο δυνατότητες: να δούμε το έργο από την ταράτσα της κολλητής που βρισκόταν ακριβώς μεσοτοιχία στο σινεμά, ή από τη δική μας ταράτσα, η οποία απείχε ακριβώς μια διαγώνιο τετραγώνου, δηλαδή μερικές δεκάδες μέτρα.

Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/bud-spencer/ ]

Ρεξ (Δραπετσώνα)

Πηγή google maps.

Ημερ. λήψης: 01/03/2009

Ημερ. λήψης: 01/03/2009

Πηγή: Internet

Πηγή: Bing maps

Αγ. Δημητρίου 5, Χειμερινό.

Λειτούργησε από το 1932 - 1983.
Το 2008 ξαναλειτουργεί ως ΡΕΞ Videorama και μετά
ως ΡΕΞ Οξύ. Θέσεις 500.

Λειτουργεί και ως πολιτιστικός χώρος.

Άρθρο από stagona4u.gr

Να ξαναπούμε για άλλη μια φορά αυτά που έχουμε πει για το REX, τον δικό μας δημοτικό χειμερινό σινεμά που αρκετά χρόνια τώρα δε λειτουργεί. Το REX, που βρίσκεται στην αρχή της Αγίου Δημητρίου, δίπλα στο χαλβατζίδικο του Κοσμίδη, έχοντας ένα μεγάλο φουαγιέ, γύρω του σουβλατζίδικα και μπαράκια και από κοντά του να περνάνε πολλές λεωφορειακές γραμμές, νομίζουμε πως βρίσκεται σε ιδανική θέση, όχι μόνο για τους συνδημότες μας, αλλά και για τους Περαματιώτες και για τους Πειραιώτες. Όλος αυτός ο κόσμος που πηγαίνει σινεμά και ο άλλος που εν δυνάμει θέλει να πάει, για να εντάξει το REX στις συνήθειές του, πιστεύω ότι θα πρέπει απαραιτήτως να έχει τα στάνταρ που έχουν όλοι οι κινηματογράφοι την σήμερον ημέρα. Καλή οθόνη, ήχο και εικόνα, καλά καθίσματα και ρυθμιζόμενη θερμοκρασία, άψογη καθαριότητα και ωραία διακόσμηση και φωτισμό είναι τα απαραιτήτως βασικά. Από εκεί και πέρα όπως ξέρει και η κουτσή Μαρία, παίζει ρόλο ο προγραμματισμός, η διαφήμιση, οι προσφορές για φτηνά εισιτήρια, τα προϊόντα του μπαρ και ότι άλλο προσφέρεται για να εμπλουτιστούν οι προβολές με συζητήσεις, αφιερώματα και άλλες παράλληλες εκδηλώσεις.
Αυτή είναι μια επιλογή, που αν όλα γίνουν σωστά και με σχέδιο, τότε πολύ γρήγορα πιστεύω ότι θα υπάρξει απόσβεση της κάπως υψηλής χρηματοδότησης που απαιτείται. Η δεύτερη επιλογή είναι να διατεθούν λίγα χρήματα, απότοκο μιας φτωχομπινεδιάρικης λογικής. Μια τέτοια εξέλιξη μοιάζει σαν κτίσμα στην άμμο και δύσκολα κατά τη γνώμη μας θα περπατήσει στις μέρες μας, όταν μάλιστα ο πιο σκληρός ανταγωνιστής του κάθε σινεμά είναι το DVD και το Home Cinema. Η τρίτη επιλογή, που είμαι υπέρμαχός της, είναι να γκρεμιστεί το REX και να φτιαχτεί στη θέση του ένα υπερσύγχρονο κινηματοθέατρο. Η αλήθεια είναι ότι το ρίσκο στην περίπτωση αυτή είναι μεγάλο, κάτι που στην συγκυρία της κρίσης την καθιστά σχεδόν απαγορευμένη. Επιθυμία μας όμως είναι να μπουν σε μια τροχιά τα πράματα και για τους δύο δημοτικούς θερινούς κινηματογράφους, ώστε το γρηγορότερο να λειτουργήσουν με όσο γίνεται καλύτερους όρους. Αυτό όμως εξαρτάται αποκλειστικά από τη δημοτική αρχή. Εμείς απλώς αναμένουμε στο ακουστικό μας.

Ολύμπια (Δραπετσώνα)

Πηγή φωτο google maps

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
15/11/1965

Ημερ. λήψης: 01/03/2009

Ημερ. λήψης: 01/03/2009

Ημερ. λήψης: 01/03/2009

Πηγή: Bing maps

Αναπαύσεως & Δογάνης, Χειμερινό & Θερινό.
1956 - 1984. Άνοιγε στα πλάγια. Έγινε βιοτεχνία.
ΟΛΥΜΠΙΑ

Όασις (Δραπετσώνα)

Πηγή φωτογραφίας dimitriskrasonikolakis.blogspot

Αγ. Δημητρίου 45 & Αναπαύσεως, Θερινό.
1938 - 1971. Θέσεις 800. Γκρεμίστηκε.

Δώρα ή Μελίνα (Δραπετσώνα)

Πηγή: artfixmag.wordpress.com

Ημερ. λήψης: 01/03/2009

Ημερ. λήψης: 01/03/2009

Πηγή: Internet

Πηγή: Ε.Κ.Κ.Ε., δεκαετία 90.

Πηγή: Internet, αρχές δεκατίας 2000.

Πηγή: Bing maps

Σωκράτους 65 & Ιδρυτών Δήμου Δραπετσώνας, 
(Κοπή), Θερινό. 1955 - 1986.  Στην αρχή θέσεις 700. 
Από το 1994 - 2012 λειτούργησε 
ως δημοτικός και λεγόταν ΜΕΛΙΝΑ.

Απόσπασμα από artfixmag.wordpress.com
Η πρεμιέρα του ανανεωμένου και άκρως καλοκαιρινού «Σινέ Μελίνα» είναι γεγονός. Ο ένας από τους δύο θερινούς δημοτικούς κινηματογράφους του Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας και ένας από τους καλύτερους και πιο ιστορικούς κινηματογράφους της χώρας άνοιξε τις πύλες του την Πέμπτη 21 Ιουνίου στους δημότες αλλά και στους κατοίκους των όμορων περιοχών. Με ολοκαίνουριες ταινίες, με φρέσκια διάθεση και με μειωμένο εισιτήριο – απάντηση στην οικονομική κρίση που βιώνουμε.
Οι σινεφίλ και όχι μόνο θεατές θα έχουν την ευκαιρία να δουν στο «Σινέ Μελίνα» μία εκπληκτική επιλογή ταινιών πρόσφατης κινηματογραφικής παραγωγής, ταινίες που «έσπασαν» ταμεία στο αμερικανικό box office αλλά αγαπήθηκαν και από τους έλληνες κινηματογραφόφιλους.
Το περιβάλλον του «Σινέ Μελίνα» είναι εκπληκτικό, το δροσερό αεράκι δεδομένο, τα γιασεμιά ολάνθιστα και τα τραπεζάκια στη θέση τους για τη μπίρα ή το αναψυκτικό. Το μόνο που μπορεί να αποσπάσει την προσοχή των θεατών είναι τα φωτάκια των βραδινών αεροπλάνων και φυσικά ο νυχτερινός ουρανός της πόλης.

Ανεμώνη (Ανάσταση)

Πηγή: Facebook/Παλιές φωτογραφίες

Πηγή: google maps.

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
07/09/1968

Ημερ. λήψης: 10/05/2009

Ημερ. λήψης: 10/05/2009

Πηγή: Bing maps

Αναπαύσεως, (Αδριανού 32), Χειμερινό.
1960 - 1976. Θέσεις 625. Έγινε αποθήκη.