Drive in Γλυφάδα

Λειτούργησε το 2020
Πηγή φωτο athinorama

Cinepolis Αθήναιον ή Town Cinemas (Γλυφάδα)

Ημερ. λήψης: 09/09/2017

Πηγή: από περιοδικό Planet cinema

Πηγή: από περιοδικό Planet cinema

Ημερ. λήψης: 12/08/2011

Ημερ. λήψης: 03/08/2008

Πηγή: Internet

Ζησιμοπούλου 7 & Ι. Μεταξά, Πολυσινεμά
με 4 αίθουσες. Λειτουργεί από το 1997 ως σήμερα. To 2018 ονομάστηκε 
TOWN CINEMAS

Αναμνήσεις
Θυμάμαι το θρίλερ "Συλλέκτης οστών" με Ντένζελ Ουάσιγκτον και Αντζελίν Τζολί, το 2000.  Το 2011 τη κωμωδία "Αφεντικά για σκότωμα".  Τη κομεντί, το 2006 "30άρης από σπίτι" με τους Μάθιου Μακ Κόναχι και Σάρα Τζέσικα Πάρκερ. Η βραδιά ήταν άσχημη γιατί μπήκε μιά παρέα που έκανε πλάκα και φυσικά σου χάλασε τη ταινία.

Άρθρο από Noupou

 Μερικές αναμνήσεις δύσκολα φεύγουν από το μυαλό. Για την ακρίβεια δεν θες να φύγουν ποτέ γιατί σου θυμίζουν τα εφηβικά σου χρόνια, μία εποχή πιο ξέγνοιαστη, πιο ανέμελη. Και συνήθως αυτές οι αναμνήσεις είναι συνδεδεμένες με τόπους που αγάπησες από παλιά. Σε έναν τέτοιο τόπο αναφερόμαστε σήμερα.

Το Αθήναιον Cinepolis ήταν κάτι το ριζικά καινούριο όταν άνοιξε στην οδό Ζησιμοπούλου στη Γλυφάδα. Έκανε το σινεμά να μοιάζει πιο σινεμά, έκανε τις νέες ταινίες να μοιάζουν ακόμα πιο εντυπωσιακές, άλλαξε τον τρόπο που σκεφτόμασταν για το «πάω ένα σινεμά». Εμείς, αποφασίσαμε να θυμηθούμε ποια ήταν η πρώτη ταινία που είδαμε ο καθένας στα καθίσματα του Αθήναιον Cinepolis αγκαλιά με ένα μεγάλο ποπ – κορν.

Γλυφάδα

Η Άννα Πανγιωτοπούλου και ο Θανάσης Ευθυμιάδης.
από τη σειρά "Ντόλτσε Βίτα".
Πηγή youtube.

Ημερ. λήψης: 05/08/2013

Ημερ. λήψης: 26/07/2008

Ημερ. λήψης: 26/07/2008

Πηγή: περιοδικό κινηματογράφων Planet.

Πηγή: Από το facebook.

Πηγή: περιοδικό κινηματογράφων Planet.

Ζέππου 14 & Ξενοφώντος, Χειμερινό & Θερινό.
1995 - 2020. Σε 2 αίθουσες. Το θερινό είναι στη ταράτσα. Θέσεις 400. 

 
ΓΛΥΦΑΔΑ  

Αναμνήσεις
Θυμάμαι Αύγουστο του 2002 το road movie "Παιχνίδια θανάτου" στο θερινό, στη ταράτσα. Ήταν από τις πρώτες ταινίες του αδικοχαμένου Πολ Γουόκερ.



Ρίο (Γλυφάδα)

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
30/05/1983

Ημερ. λήψης 07/08/2012, η ομώνuμη στάση.

Πηγή: Ε.Κ.Κ.Ε., 1994.

Πηγή: Ε.Κ.Κ.Ε., 1994.

Πηγή: Google maps

Πηγή: Bing maps

Ζέππου & Μιλτιάδου, Θερινό. 1954 - 2003. Θέσεις 400.

Υπάρχει ομώνυμη στάση.

Γκρεμίστηκε και έγινε πολυκατοικία

Αναμνήσεις

Θυμάμαι τη βραβευμένες ταινίες το 2000 "American beauty" με το Κέβιν Σπέισι και το 2002 "Ένα υπέροχος άνθρωπος"  με τον Ράσελ Κρόου. Πρέπει να ήταν η περιόδος πριν κλείσει και γκρεμιστεί το σινεμά.

Σχόλιο από "Lifo" Antidrastiki

ΡΙΟ στη Γλυφάδα με τραπεζάκια,τα καλύτερα hot dog και μυρωδιά απο γιασεμί.

Και αυτό τέλος δυστυχώς

Άρθρο από Nou - Pou Χάρης Σοφιανός

Αν δεν ζεις σ' αυτή την πόλη, ίσως να μην ξέρεις το Ρίο. Ίσως και να το ξέρεις, απλά να μη γνώριζες ότι δεν είναι πια κοντά μας.

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΘΕΡΙΝΟ ΜΕ ΤΑ ΧΟΤ-ΝΤΟΓΚ". Εντάξει, τι να πω δηλαδή; Ψέμματα να πω; Μικρό παιδί ήμουνα (ήμανε το σωστό), δεν μπορούσα να επιλέξω με ποιο τρόπο θα συνδέσω τις γραμμές στο κεφάλι μου. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι δεν ήμουν ο μόνος. Στην προ-multiplex εποχή το σινεμά είχε συνδυαστεί αυστηρά με το ποπ-κορν και την κοκα-κόλα. Άντε με τα τσιπς και τη μπύρα. Για νάτσος, πίτσες και γυάλες γεμάτες ζαχαρωτά και λαστιχένια αρκουδάκια, ούτε λόγος. Οπότε το να συνδέσει κάποιος το Ρίο με τα χοτ-ντογκ ήταν κάτι πολύ απλό. Πως ο άλλος δηλαδή θα μπει σε ένα μπαρ και το πρώτο που θα του έρθει στο μυαλό είναι να πάρει ένα ποτό. Έτσι και με το Ρίο. Πριν καν καθίσεις στη θέση σου έπαιρνες ένα με κέτσαπ-μουστάρδα για να έρθεις στα ίσα σου. Και μετά άφηνες τα πράγματα σου στο τραπεζάκι και άραζες στην καρέκλα.Αν μη τι άλλο το Ρίο ήταν πρωτοποριακό. Παρείχε όλα τα κομφόρ, που θα μπορούσε να προσφέρει ένα θερινό σινεμά. Πέρα από την δεδομένη "κατάσταση", αυτή που μας κάνει να προτιμούμε χίλιες φορές τα αστέρια πάνω από το κεφάλι μας, παρά τον dolby ήχο.Στη Γλυφάδα ήταν το πρώτο θερινό που καθιερώθηκε. Υπήρχε, βέβαια και το Άννα Ντορ στην "ταράτσα", αλλά δεν ήταν το ίδιο. Το Ρίο ξεχώριζε. Ήταν το τυπικό συνοικιακό σινεμά, αυτό που όπως και τόσα άλλα, νικήθηκαν με το πέρασμα του χρόνου. Το ίδιο συνέβη με το Άννα Ντορ, με τον Πλανήτη και τη Βιολέτα στη Βούλα. Με την Αίγλη που έγινε καφετέρια.Τώρα ουσιαστικά το μόνο θερινό της Γλυφάδας είναι το "Cine Γλυφάδα", ακριβώς απέναντι από εκεί που έδρευε παλιά το Ρίο. Άλλωστε το συγκεκριμένο ήταν και το σημείο αναφοράς. Αυτό έκανε γνωστή τη Ζέππου (ο δρόμος που ανεβαίνει από τον Άγιο Κωνσταντίνο, περνάει από το 1ο Γλυφάδας και καταλήγει στην Βουλιαγμένης, για να γίνει απέναντι Καραχάλιου). Ως τότε λέγαμε; "Στη Ζέππου, εκεί που είναι το Ρίο. Αυτό με τα χοτ-ντογκ".

Απόσπασμα από Lifo 

Στο Ρίο, που ήταν το πρώτο θερινό που πήγα στη ζωή μου, ήταν ο παππούς στην είσοδο, η γιαγιά στο ταμείο έκοβε εισιτήρια, ο θείος μου που ήταν κι αυτός πιτσιρικάς, με τη θεία μου, μέσα στο μπαρ, και εμένα μου είχαν βάλει ένα κασόνι μπίρες ανάποδα για να πατάω και να φτάνω τη μηχανή του ποπ κορν. Και πάντα τσακωνόμουν με τον παππού γιατί έβαζα παραπάνω βούτυρο απ' ό,τι έπρεπε. Τότε ακόμα δεν είχαν γίνει της μόδας τα πολύ βουτυρένια ποπ κορν, όπως σήμερα.Μια πολύ δυνατή ανάμνηση που έχω είναι η γιαγιά μου κάθε μεσημέρι, στο σπίτι στα Εξάρχεια, να φτιάχνει μια μεγάλη κατσαρόλα με κόκκινη σάλτσα. Την έπαιρνε στο Ρίο και έβραζε μέσα τα λουκάνικα. Μιλάμε για θρυλικό χοτ ντογκ. Ερχότανε ο Καρβέλας και η Βίσση και παίρνανε 20 χοτ ντογκ σε σακούλες για το σπίτι. Είχαμε ρεκόρ πωλήσεων, 100 άτομα μέσα και να φεύγουν 200 χοτ ντογκ.

Μαϊάμι (Γλυφάδα)

Πηγή από youtube.

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
19/03/1973

Ημερ. λήψης: 30/07/2009

Ημερ. λήψης: 03/08/2008

Πηγή: από το αρχείο Λ. Σκλάβου

Πηγή: από το αρχείο Λ. Σκλάβου

Πηγή: από το αρχείο Λ. Σκλάβου

Πηγή: Bing maps

Λεωφ. Μεταξά, (Πλ. Μπιτζανίου 4), 
Χειμερινό & Θερινό. Ξεκίνησε ως θερινό το 1939
σε ιδιοκτησία Λ. Σκλάβου. Μετά έγινε χειμερινό.
Έκλεισε το 1974. Θέσεις 450. Αργότερα έγινε
ντισκοτέκ και έπειτα έγινε κέντρο διασκέδασης.
Είναι παρατημένο.

Απόσπασμα από άρθρο του Nou-Pou

Η μόνη επαφή που γνώριζα ότι είχε η Γλυφάδα με την λέξη Μαϊάμι, ήταν από τα σχόλια των τουριστών. Όσοι τουρίστες έχουν κάνει το πέρασμα τους από την πόλη, έχουν αναφερθεί πως ειδικά το παραλιακό κομμάτι τους θυμίζει το Μαϊάμι. Είναι μια προσφώνηση η οποία προφανώς και μας κολακεύει. Ωστόσο το Μαϊάμι των ''παλιών'', μιλά για μια άλλη εποχή, όταν ακόμη το τραμ στη Γλυφάδα δεν ήταν καν ιδέα και τα κύματα της θάλασσας τελείωναν πολύ πιο κοντά στη νυν κεντρική πλατεία. Για τον ιστορικό κινηματογράφο της Γλυφάδας.

«Σκέψου μια Γλυφάδα με πολύ λιγότερα κτίρια και πεύκα. Πάρα πολλά πεύκα. Αν το σπίτι σου εκείνη την εποχή βρισκόταν κάπου κοντά στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, είχες πολλά πεύκα να διασχίσεις μέχρι να φτάσεις στη πλατεία. Ήταν μια όμορφη διαδρομή μέχρι να φτάσεις στο Μαϊάμι» αναφέρει η κα. Αγγελική Σαραντίδου, κάτοικος της Γλυφάδας, με την οικογένεια της να βρίσκεται στη πόλη από τις αρχές του '40.

Ο κινηματογράφος Μαϊάμι, μαζί με το εξίσου ιστορικό Αριάν και μετέπειτα το Άννα Ντορ, υπήρξε hot spot στη περίοδο της παλιάς Γλυφάδας. Ξεκίνησε το 1947 ως θερινό σινεμά και έκλεισε το 1973. Απαριθμούσε περίπου στις 400 θέσεις. Είναι ένα από τα πολλά κινηματογραφικά παιδιά του Λευτέρη Σκλάβου, ενός πρόσφυγα από τη Σμύρνη, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διάδοση του κινηματογράφου.

Μόνο οι παλιοί γνωρίζουν, ότι κάποτε στο σημείο αυτό φιλοξενούταν ένα από τα πιο όμορφα σινεμά των νοτίων προαστίων.

«Ήταν αυτό που λέμε το ''κοκετίστικο σινεμά''. Δεν είχε φανφάρες και λούσα όπως τα σημερινά, αλλά εκείνο το παραδοσιακό στυλ που είχε ήταν ότι έπρεπε για την εποχή μας. Ήταν μεγάλο σχετικά, με ωραία καθίσματα, ωραία πόστερ στους τοίχους. Το ευχαριστιόσουν, ήταν πολύ προσεγμένο. Ο πατέρας μου είχε ένα μπακαλικάκι κοντά στο γκολφ της Γλυφάδας, λίγο πιο πάνω από την Αχιλλέως. Όταν το Μαϊάμι έφερνε νέα ταινία κάναμε σαν τρελές με την αδερφή μου. Άλλωστε εκείνη την περίοδο δεν είχε και πολλά πράγματα να κάνει κάποιος» λέει η κα. Αγγελική.

Ο κινηματογράφος γνώριζε μεγάλη επιτυχία και είχε επισκέπτες όλων των ηλικιών. Η πλειοψηφία του όμως, όπως και σήμερα, ήταν οι νέοι άνθρωποι. Για εκείνους δεν ήταν ποτέ ένα απλό σίνεμα. Ήταν κάτι σαν θεματικό πάρκο. Δεδομένου ότι εκείνη την εποχή ο κινηματογράφος ήταν στη μέση της δόξας του, ήταν μοναδικά διάσημος. Μερικές από τις πιο καλές ταινίες βγήκαν την εποχή που λειτουργούσε το Μαϊάμι. Και απλά τις ερωτεύοσουν.

Κογκό (Γλυφάδα)

Πηγή fb/φωτο Γλυφάδας

Πηγή αεροφωτογραφίας Γ.Υ.Σ. 1979.

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
16/06/1975

Σκίτσο

Ημερ. λήψης: 28/08/2008, το ομώνυμο ξενοδοχείο.

Γρ. Λαμπράκη, Θερινός.

1961 - 1983. Ξεκίνησε ως θερινός.
Μετά στη θέση του χτίστηκε ένα κτήριο
και ο κινηματογράφος μεταφέρθηκε 

στη ταράτσα. Στην αρχή θέσεις 800.

Άστρον (Γλυφάδα)

Πηγή εφημερίδα
"Τα Νέα" 01/12/1969

Αλών 3, Χειμερινό & Θερινό. 
1956 - 1972. Θέσεις 500. 
Γκρεμίστηκε και έγινε πολυκατοικία.

Αριάν (Γλυφάδα)

Ημερ. λήψης: 14/08/2018

Ημερ. λήψης: 14/08/2018

Πηγή φωτο Facebook/Οι κινηματογράφοι που αγαπήσαμε.

Πηγή φωτο από youtube για τη Γλυφάδα των 80s.

26/06/1959

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
23/06/1968

Ημερ. λήψης: 03/08/2008

Ημερ. λήψης: 30/07/2009

Ημερ. λήψης: 30/07/2009

Ημερ. λήψης: 03/08/2008

Ημερ. λήψης: 03/08/2008

Ημερ. λήψης: 03/08/2009

Πηγή: Bing maps

Λεωφ. Μεταξά 11 , Χειμερινό & Θερινό. 1959 - 1986.
Ξεκίνησε μόνο το χειμερινό. Μετά μετέφερε την 
οθόνη στην άκρη της αυλής και γινόταν θερινό. 
Στο τέλος λειτούργησε μόνο σαν θερινό με 
θέσεις 1000. Το χειμερινό θέσεις 500.
Ξαναλειτούργησε το θερινό το 2018.