Τιτάνια (Δραπετσώνα)

Σπάρτης 21 & Αναλήψεως, Θερινό.
1960 - 1975. Θέσεις 600. Ιδιοκτησία Λ. Σκλάβου.
Μετά έγινε βενζινάδικο.

Σχόλια Ρηγούλας Γεωργιάδου από Andro.gr

Στην παλιά μου γειτονιά υπήρχαν δύο κινηματογράφοι. Εννοώ στη γειτονιά-γειτονιά, γιατί στη γύρω περιοχή υπήρχαν καμπόσοι. Της γειτονιάς ήταν ένας χειμερινός, η Ανεμώνη, και ένας θερινός, η Τιτάνια. Η Ανεμώνη έφερνε ελληνικές κωμωδίες και τούρκικα δράματα, αλλά και ταινίες δράσης. Θυμάμαι την Καταστροφή του Κόσμου (μια από τις πολλές) που είναι πλέον καλτ. Ωστόσο, μάς έβλεπε πιο αραιά, καθότι έπρεπε να πάρουμε άδεια από τους γονείς για να δούμε το έργο, να πληρώσουμε εισιτήριο κ.λπ. Με την Τιτάνια τα πράγματα ήταν αλλιώς. Κατ’ αρχάς, γιατί είχαμε δύο δυνατότητες: να δούμε το έργο από την ταράτσα της κολλητής που βρισκόταν ακριβώς μεσοτοιχία στο σινεμά, ή από τη δική μας ταράτσα, η οποία απείχε ακριβώς μια διαγώνιο τετραγώνου, δηλαδή μερικές δεκάδες μέτρα.

Πλεονέκτημα από το σπίτι της κολλητής: έβλεπες υπότιτλους και άκουγες τα πάντα. Μειονέκτημα από την ταράτσα μας: άκουγες τα πάντα με μια μικρή χρονοκαθυστέρηση, δεν έβλεπες υπότιτλους. Πλεονέκτημα: έβαζες τη φαντασία σου να οργιάσει.

Η Τιτάνια έφερνε κυρίως Μπρους Λι, Ζορό, κάτι υπερπαραγωγές της Τσινετσιτά, κάτι «κοινωνικά δράματα» και τα τοιαύτα. Και καουμπόικα, πολλά καουμπόικα. Είχε φέρει και τον Στρατιώτη Μπλου και τότε, στα δώδεκά μου, είχα ερωτευτεί τα γαλανά του μάτια την ώρα που πέθαινε. Ή κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω αν πέθαινε, δεν έβλεπα υπότιτλους. Εγώ, όμως, ερωτεύτηκα τα γαλανά του μάτια την ώρα που θαρρώ πως πέθαινε. Τα αγόρια πήγαιναν στην Τιτάνια, για να δουν Τέρενς Χιλ και Μπαντ Σπένσερ, γιατί ψοφάγανε για ξύλο της πλάκας. Για σοβαρό ξύλο, βλέπανε Μπρους Λι. (Κι εμένα μου άρεσε το Enter the Dragon, αλλά σαν τα γαλανά μάτια του Μπλου, τίποτα). Μετά η Ανεμώνη έγινε ξυλουργείο, η Τιτάνια ξέπεσε και το έριξε σε κάτι αγώνες κατς και μετά γκρεμίστηκε, για να γίνει πολυκατοικία. Και τώρα ο Μπαντ Σπένσερ πήγε και πέθανε στ’ αλήθεια…

Στην παλιά μου γειτονιά υπήρχαν δύο κινηματογράφοι. Εννοώ στη γειτονιά-γειτονιά, γιατί στη γύρω περιοχή υπήρχαν καμπόσοι. Της γειτονιάς ήταν ένας χειμερινός, η Ανεμώνη, και ένας θερινός, η Τιτάνια. Η Ανεμώνη έφερνε ελληνικές κωμωδίες και τούρκικα δράματα, αλλά και ταινίες δράσης. Θυμάμαι την Καταστροφή του Κόσμου (μια από τις πολλές) που είναι πλέον καλτ. Ωστόσο, μάς έβλεπε πιο αραιά, καθότι έπρεπε να πάρουμε άδεια από τους γονείς για να δούμε το έργο, να πληρώσουμε εισιτήριο κ.λπ. Με την Τιτάνια τα πράγματα ήταν αλλιώς. Κατ’ αρχάς, γιατί είχαμε δύο δυνατότητες: να δούμε το έργο από την ταράτσα της κολλητής που βρισκόταν ακριβώς μεσοτοιχία στο σινεμά, ή από τη δική μας ταράτσα, η οποία απείχε ακριβώς μια διαγώνιο τετραγώνου, δηλαδή μερικές δεκάδες μέτρα.

Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/bud-spencer/ ]