Ιλίσια

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
27/09/1969

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
27/09/1969

06/10/1957

04/10/1957

Ημερ. λήψης: 09/04/2009, η ομώνυμη στάση.

Ημερ. λήψης: 30/07/2008

Προσφορά: Μάνου ΓαΙτάνου, 02/09/2009

Πηγή: βιβλίο Χαρίλαου Πατέρα

Πηγή: ΕΟΑ

Παπαδιαμαντοπούλου 4 & Βασ. Σοφίας, 
(περιοχή Χίλτον), Χειμερινός. Λειτούργησε από
το 1957 - 1986. Θέσεις 700 με εξώστη. 
Μετά έγινε θέατρο Ντενίση. Υπάρχει ομώνυμη 
στάση λεωφορείου.

ΙΛΙΣΙΑ, Ιλίσια (Α)

Από τους ωραιότερους κινηματογράφους της «νέας Αθήνας», κομψός και διακριτικά πολυτελής, με μεγάλη αίθουσα και εξώστη καθώς και με άνετους και λειτουργικούς χώρους υποδοχής. Μετατράπηκε σε θέατρο (από τη Νόνικα Γαληνέα) με αλλαγή στη μορφή του, καθώς ο εξώστης προεκτάθηκε προς την πλατεία δημιουργώντας μια ενιαία αίθουσα. Επέστρεψε στην αρχική του διαρρύθμιση και κομψότητα μετά την ανακαίνισή του (από τη Μιμή Ντενίση), λειτουργώντας πάντα ως θέατρο. (Μάνος)

Σχόλιο Μάνου

Ιλίσια
Είναι χαρακτηριστική η διαφημιστική φράση των εγκαινίων: "Η Αθήνα που αναγεννάται"... Στην Αθήνα που αναγεννιόταν λοιπόν, δημιουργήθηκε ένας από τους μετρημένους στα δάχτυλα καλύτερους κινηματογράφους της, σε ένα καλοσχεδιασμένο κτίριο (Ιλίσιον Μέγαρον).
Η αίθουσα είναι χτισμένη αυτόνομα πίσω από το κτίριο, ενώ στο κτίριο αναπτύχθηκαν οι υποδειγματικοί χώροι υποδοχής. Μεγάλη είσοδος, άνετο φουαγιέ, οι εντυπωσιακές σκάλες που οδηγούσαν στον εξώστη, μεγάλο φουαγιέ στον εξώστη. Μακάρι να ήταν τόσο υποδειγματικά μελετημένοι όλοι οι κινηματογράφοι.
Σημειώνουμε για την ιστορία ότι η γραφή του ονόματος ξένισε αρχικά αν και σωστή, γιατί οι περισσότεροι ήταν εξοικειωμένοι με τη λέξη Ηλύσια που έχει βέβαια διαφορετική σημασία. Και με ένα σ, γιατί όχι με δύο από τον Ιλισσό; Εν πάση περιπτώσει, το όνομα εμπεδώθηκε και ο νέος κινηματογράφος έδωσε ένα νέο αέρα στην περιοχή. Λειτούργησε από την αρχή ως Α προβολής, αν και (για τα τότε δεδομένα) βρισκόταν σε κάποια απόσταση από το καθιερωμένο κέντρο.
Η αίθουσα έχει σχήμα πετάλου, κλείνοντας προς την οθόνη, και διακρινόταν για την ήρεμη πολυτέλειά της, χωρίς εύκολους εντυπωσιασμούς. Ακόμα και το ύφασμα των καθισμάτων ήταν διαφορετικό - ένα σχεδόν μεταξένιο λεπτό καρό σε ώχρα, ασυνήθιστο σε σχέση με τα τότε καθιερωμένα βελούδα. Αναπαυτικότερα τα καθίσματα της πλατείας, πιο συγκρατημένα τα καθίσματα του εξώστη με μικρότερα μαξιλαράκια από το ίδιο ύφασμα. Σοβαρό, σκούρο ηχοαπορροφητικό υλικό στους τοίχους, μεγάλη κίτρινη αυλαία και περίτεχνο φωτιζόμενο πλαίσιο γύρω από την οθόνη.
Στα χρόνια της κινηματογραφικής κρίσης, ο κινηματογράφος μετατράπηκε σε θέατρο (από τη Νόνικα Γαληνέα) με αλλαγή στη μορφή του, καθώς ο εξώστης προεκτάθηκε προς την πλατεία δημιουργώντας μια ενιαία αίθουσα με σκαλοπάτια. Το τμήμα της πλατείας κάτω από τον εξώστη έγινε ένα τεράστιο φουαγιέ, η σκηνή επεκτάθηκε και -προς αποφυγή σκαλοπατιών- η είσοδος γινόταν από το πλάι της σκηνής. Δεν ήταν η ευτυχέστερη ανακατασκευή, αλλά η αρχική διαρρύθμιση και κομψότητα επέστρεψαν μετά την ανακαίνισή του (από τη Μιμή Ντενίση), λειτουργώντας πάντα ως θέατρο. 

Σχόλιο

Υποβλήθηκε 06/02/2010, 17:33

Συγχαρητήρια για την πολύ ωραία ιστορική αναδρομή σας!
Με ενδιαφέρουν πληροφορίες για τον τότε κινηματογράφο Ιλίσια (σημερινό ομώνυμο θέατρο).
Πότε πρωτολειτούργησε;
Ευχαριστώ!

Αναμνήσεις
Ο Θεόδωρος θυμάται το 1971 "Το μεγάλο ανθρωπάικι" του Άρθουρ Πεν με τους Ντάσιν Χόφμαν και Φέι Νταναγουέι. Το 1973 τη μεταφορά του θεατρικού έργου "Σλουθ" με Λόρενς Ολιβιέ και Μάικλ Κέιν.

Η Νίκη θυμάται τη ταινία που ήταν γυρισμένη στη Σαντορίνη "Οι εραστές του καλοκαιριού" το 1983. 

Η Νατάσα από τα Ιλίσια θυμάται το 1992 το θρίλερ "Ένα φιλί πριν πεθάνεις" με τους Ματ Ντίλον, Σον Γιάνγκ.

Θυμάμαι τις ταινίες, το 1982 "Blow out" ψυχολογικό θρίλερ με Τζον Τραβόλτα και σκηνοθεσία Μπράιαν Ντε Πάλμα, το 1984 "Κυνηγώντας το πράσινο διαμάντι" περιπέτεια με τους Μάικλ Ντάγκλας και Κάθλιν Τέρνερ, το 1985 "Επιχείρηση κινούμενος στόχος" μια περιπέτεια του Τζέιμς Μποντ με τον Ρότζερ Μουρ. Το 1976 τη ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε "Ο Ταξιτζής" με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Το 1977 τη περιπέτεια γυρισμένη στην Ελλάδα "Οι καβαλάρηδες των ουρανών" με τον Τζέιμς Κόμπερν. Το 1977 τη περιπέτεια "Ο βυθός" με τους Νικ Νόλτε, Ρόμπερτ Σο, Ζακλίν Μπισέ. Το 1978 την αρχή της του κύκλου "Ο πόλεμος των άστρων" που το είχε ξαναδεί σε σινεμά στη Ζυρίχη. Το 1980 τη ταιινία "Μπρουμπέικερ" με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Το 1986 τη ταινία του Τζον Λάντις "Κυνηγητό μέσα στη νύχτα".