Πανελλήνιον (Κουκάκι)

Πηγή ελλην. ταινία "Η αχάριστη" 1966.
Πάνω φαίνεται το χειμερινό σινεμά.

Η 7η μέρα της δημουργίας 1966
Στο βάθος φαίνεται το ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ το χειμερινό 
και πάνω από τα κεφάλια τους το θερινό.

Πηγή: papaioannou-giannis.net

Πηγή: το πρόγραμμα από το βιβλίο
του Χαρίλαου Πατέρα.

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
11/12/1972

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
02/03/1970

Αεροφωτογραφία 1969 από Γ.Υ.Σ.
Αριστερά το θερινό και δεξιά το χειμερινό.

Η 7η μέρα της δημουργίας 1966
Στο βάθος φαίνεται το ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ το χειμερινό 
και πάνω από τα κεφάλια τους το θερινό.

Λεωφ. Συγγρού 106, Χειμερινό & Θερινό.

Λειτούργησε από το 1939 - 1990, ή Πανέλας.Ιδιοκτησία 

Ανδρέα Δρίτσα. Το θερινό λίγα κτήρια πιό κάτω

στη Λεωφ. Συγγρού 112, με θεωρεία στα πλάγια,

1930 - 1970. Θέσεις 700. Πρώτα γκρεμίστηκε το θερινό

και μετά το χειμερινό το οποίο ξαναχτίστηκε το 1974
στη θέση του παλιού, στο ημιυπόγειο ενός νέου κτηρίου.

Τη δεκαετία 90 λειτούργησε ως θέατρο και τέλος

το χειμερινό μετονομάστηκε σε MIKROKOSMOS

που λειτουργεί από 2004 ως σήμερα art cinema.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ, λ. Συγγρού (Α)
Παλιός κινηματογράφος χωρίς εξώστη, της εποχής των ξύλινων καθισμάτων. Παραδίπλα λειτουργούσε ο αδελφός θερινός. Χρόνια αργότερα, κατεδαφίστηκε και στη θέση του χτίστηκε πολυκατοικία με κινηματογράφο στο ισόγειο. Το νέο Πανελλήνιον ήταν μάλλον άχρωμο, έκλεισε, μετατράπηκε σε θέατρο (Κατερίνας Βασιλάκου) και έγινε πάλι κινηματογράφος με το νέο όνομα Μικρόκοσμος, αποκτώντας ένα δικό του κοινό. (Μάνος)


Αναμνήσεις

Ο Χρήστος απο το Κουκάκι θυμάται το παλαιό χειμερινό Πανελλήνιον στη λεωφ. Συγγρού τις δεκαετίες 50 και 60. Ηταν ένας κινηματογράφος με ξύλινα καθίσματα, μιά σόμπα στη μέση και η οροφή ήταν απο τσίγκο. Το αστείο ήταν όταν έβρεχε. Το παρατσούκλι του αυτού του κινηματογράφου ήταν Σαλόν Κοτέτσι!
Η Μαίρη από το Κουκάκι πήγαινε και έβλεπε τα αφιερώματα με τον Ελβις Πρίσλεϊ που έκανε στο θερινό όπως "Ξεφάντωμα στο Μεξικό", το "Βίβα Λας Βέγκας". Επίσης είδε το αγαπημένο της μιούζικαλ "Ωραία μου κυρία" με Ρεξ Χάρισον και Όντρεϊ Χέπμπορν, το 1966. Στη συνέχεια ακολούθησε απέναντι γιαουρτλού κεμπάπ στου Αρμένη στο γωνιακό μαγαζί στη Λεωφ. Συγγρού, στη γέφυρα, ένα από τα πρώτα κεμπαπτζίδικα της Αθήνας. Ακόμα το 1963 τη περιπέτεια στη ζούγκλα "Χατάρι" με τον Τζον Γουέιν. Το 1963 τη ταινία "Τάρας Μπούλμπα" με Γιούλ Μπρίνερ και Τόνι Κέρτις. Το 1963 τη θρησκευτική υπερπαραγωγή "Οι δέκα εντολές" με τον Τσάρλτον Ίστον. Το ινδικό που έγινε μεγάλη επιτυχία "Γη ποτισμένη με ιδρώτα".

Θυμάμαι στο θερινό το κωμικό γουέστερν "4 για το Τέξας" το 1963, με Σινάτρα, Μάρτιν, Εκμπεργκ και Άντρες. Το πολεμικό "Η τελευταία νύχτα του πολέμου" το 1964. Η συγκεκριμένη ταινία έγινε remake ως "The red thin line" το 1998. Το γουέστερν "Το χρυσάφι του Μάκενα" το 1969. Με Γκρέγκορι Πεκ και Ομάρ Σαρίφ. Πάλι το 1969 "100 ντουφέκια" με Μπ. Ρέινοντς, Ρ. Γουέλτς, Τζιμ Μπάουν. Το 1970 τη "Άγρια συμμορία" του Σαμ Πένκινπα. Το 1963 "Γροθιά και γοητεία" με τον Τζον Γουέιν
Θυμάμαι στο παλιό χειμερινό το 1963 τη ρομαντική κωμωδία "Τα απόρρητα της κρεβατοκάμαρας" με τους Ντόρις Ντέι, Ροκ Χάτσον. Το 1964 το πολεμικό "Έφοδος" με τον Τζακ Πάλανς. Τις ελληνικές ταινίες "Μπετόβεν και μπουζούκι" το 1965 με Νίκο Σταυρίδη και  Μίμη Φωτόπουλο. Το 1968 "Η αρχόντισσα και ο αλήτης" με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο ρόλο του Πίπη σε μία ελεύθερη διασκευή της ταινίας του Φρανκ Κάπρα "Νέα Υόρκη, Μαϊάμι" του 1934.Το 1974 το αστυνομικό "Α-7 απόσπασμα δράσης" με τον Ρόι Σάιντερ. Στο νέο χειμερινό το 1984 τη επιτυχημένη κωμωδία του Νίκου Περάκη "Λούφα και παραλλαγή". Τη κωμωδία "Η πιό κουφή μέρα του Φέρι Μπούλερ" με τον Μάθιου Μπρόντερικ. 'Ηταν Μάρτιος του 1987 μία μέρα που έριξε χιόνι μέσα στην Αθήνα. Το 1987 τη ελληνική ταινία με τον Χάρρυ Κλυνν "Made in Greece". Το 1987 τη συνέχεια "Καράτε Κιντ 2" με τον Ραλφ Μάτσιο.
Το θερινό ήταν αρκετά μεγάλο και με θεωρεία στα πλάγια. Το παλιό χειμερινό ήταν μιά παλιά αίθουσα με ξύλινα καθίσματα και τσίγκινη οροφή. Το νέο χειμερινό πιο μικρό στο ισόγειο ενός νέου κτηρίου. Τέλος άλλαξε όνομα και έγινε art cinema.

Απόσπασμα από catisart.gr
 Υπαίθριος προπολεμικός κινηματογράφος επί της Συγγρού 106 (παλιότερος αριθμός) ή 112 (σημερινός), εκεί όπου τώρα έχει χτιστεί το κτήριο που στεγάζει τη Γιούρομπανκ. Πολύ κοντά του και ο ομώνυμος χειμερινός. Ξεκίνησε βουβός το 1920 και έπαιξε τελευταία φορά το καλοκαίρι του 1970. Β' προβολή συνήθως, ανέβηκε στους ημικεντρικούς λίγα χρόνια προτού κλείσει. Ο θερινός - σε αντίθεση με τον χειμερινό - έφερνε πολύ καλές ταινίες. Ανάμεσά τους είχα δει εκεί σε πρώτη προβολή το «Γουέστ Σάιντ Στόρι». Χαρακτηριστικό του χειμερινού ήταν η -εσωτερικά- πάνινη στέγη που ήταν γεμάτη από τις σαΐτες που πετούσαμε –με λίγο σάλιο στην άκρη– με στόχο να κολλήσουν στο πανί. Εκατοντάδες τέτοιες σαΐτες κρέμονταν… Στην στρυφνή ταμία του σινεμά κάναμε πλάκες δίνοντας το αντίτιμο του εισιτηρίου σε δεκάρες. Το θερινό, αντιθέτως, δεν σήκωνε τέτοια αστεία. Εκεί είχε καθαρά οικογενειακό και ήρεμο περιβάλλον. Ιδιοκτήτης του ο ψηλόλιγνος «στεγνός» κύριος Αντρέας Δρίτσας, που είχε και το «Ριβολί», στην Αριστείδου, απέναντι από το Χρηματιστήριο.