 |
| Δεξιά. Πηγή φωτο fb/Nikiforos Fokas. |
 |
| Πηγή από το ντοκιμ. "Το άλλο γράμμα" 1976. |
 Πηγή Facebook/Κίμων Βρεττός  |
| Εφημερίδα 1973 |
 |
| Πηγή Facebook/Κίμων Βρεττός. |
 |
| Πηγή Facebook/Κίμων Βρεττός. |
 |
| Ημερ. λήψης: 28/10/2013 |
 |
| Αεροφωτογραφία 1969 από Γ.Υ.Σ. |
 |
| Πρόγραμμα του σινεμά. |
 |
| Ημερ. λήψης: 25/10/2008 |
 |
| Πηγή: Internet |
 |
| Ημερ. λήψης: 31/05/2008 |
 |
|
Χειμερινό & Θερινό στην αρχή.
Το θερινό ήταν δίπλα. Λειτούργησε από το
1930 - 1971. Στην αρχή θέσεις 380. Γκρεμίστηκε
και έγινε πολυκατοικία. Στο ισόγειο έγινε το
χειμερινό με εξώστη. Τη δεκαετία 80
ανακαίνιστηκε. Λειτούργησε ως Μάιο 2012.
ΕΤΟΥΑΛ, Καλλιθέα (Α)
Αρχικά από τους παλιούς, μικρούς συνοικιακούς κινηματογράφους. Πλάι του υπήρχε ο ομώνυμος θερινός. Κατεδαφίστηκαν και τα δύο μαζί και στο ισόγειο του νέου κτιρίου λειτούργησε ο νέος χειμερινός, μια μεγάλη αίθουσα με εξώστη, στην ουδέτερη αντίληψη των seventies και, πια, στην Α προβολή. Ανακαινίστηκε πρόσφατα. (Μάνος)Αναμνήσεις Ο Φειδίας από τη Νέα Σμύρνη θυμάται το 1974 τη ταινία "Ο μεγάλος δραπέτης" με τον Πολ Νιούμαν σε επανέκδοση. Ειδικά τη σκηνή με το διαγωνισμό ποιός θα φάει περισσότερα βραστά αβγά. Το 1972 τη πολιτική ταινία "Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο" με τον Τζιαν Μαρία Βολοντέ. Ο Γιάννης από την Καλλιθέα θυμάται το 1990 τη περιπέτεια "Ένα πουλί πανω στο σύρμα" με τους Μελ Γκίμπσον και Γκόλντι Χόουν. Θυμάμαι τη περιπέτεια "Ο Ειρηνοποιός" με τους Τζορτζ Κλούνεϊ και Νικόλ Κίντμαν το 1997. Τη οσκαρική ταινία του Στ. Σπίλμπεργκ "Η λίστα του Σίντλερ" το 1994. Το άλλο οσκαρικό "Φόρεστ Γκαμπ" με τον Τομ Χανκς το 1995. Το 1994 τη ταινία "Ανήθικη πρόταση". Το 1994 τη ταινία του Σίντνεϊ Πόλακ "Η φίρμα" με τον Τομ Κρουζ. Τη τιανία με τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις "Εις τον όνομα τους πατρός" το 1994. Το 1994 τη κωμωδία "Τρέλες σφαίρες 33 1/3" το τρίτο μέρος με τον Λέσλι Νίλσον. Το 1995 τη κωμωδία "Κάσπερ". Το 1997 τη κωμική περιπέτεια "Τι είχαμε, τι χάσαμε" με τον Τιμ Ρόμπινς και τον Μάρτιν Λόρενς. Το 1986 τη περιπέτεια "Το διαμάντι του Νείλου" με τους Μάικλ Ντάγκλας, Κάθλιν Τέρνερ. Το 1986 τη περιπέτεια "Χαϊλάντερ" με τον Κριστόφερ Λαμπέρ. Το 1987 το θρίλερ του Ντέιβιν Κρόνενμπεργκ "Μύγα". |
Πρεπει να εκλεισε. Περασα προχτες και ειδα τα ασχημα νεα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θερινό,γύρω στο 1970 (;)σταμάτησε τις προβολές και έγινε πίστα γιά πατινάζ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνας απο τους πιο αγαπημένους κινηματογράφους, πόσες φορές είχα πάει με την παρέα μου απο το 1984 έως το 1986 , εφερνε καλές ταινίες
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα καλοκαιρινά σινεμά γνώρισα από κοντά τις ταξιθέτριες και τις πόνεσα πολύ. Ήταν πάντοτε δυο γυναίκες και δούλευαν πολλές ώρες για δεκάρες. Το επάγγελμα δεν ήταν κατοχυρωμένο. Δηλαδή, δεν το αναγνώριζε το υπουργείο εργασίας. Λες και δεν υπήρχαν ταξιθέτριες. Αυτές οι γυναίκες δούλευαν σκληρά χωρίς να πληρώνονται. Ας πούμε πως η πρώτη παράσταση άρχιζε στις οχτώ. Αυτές ερχόντουσαν στις τέσσερις τ’ απόγευμα. Καθάριζαν τον χώρο κι έφτιαχναν τις καρέκλες, μία - μία. Κι όταν ερχόταν ο κόσμος έδιναν το πρόγραμμα κι άπλωναν το χέρι. Δηλαδή, σχεδόν ζητιάνευαν. Μόλις άρχιζε η δεύτερη παράσταση η μια γυναίκα έφευγε. Προτού να φύγει, πήγαιναν σε μια γωνιά και μοίραζαν τις δραχμούλες που έπιαναν. Κι εγώ... που άκουγα τις κουβέντες τους, πονούσα πολύ. Μόνο που δεν έκλαιγα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια πρώτη φορά δούλεψα στο ιστορικό σινεμά της Καλλιθέας: στο Ετουάλ, που ήταν ένα μεγάλο κομμάτι απ’ την ιστορία της Καλλιθέας. Ιδιοκτήτης του Ετουάλ ήταν ένα συμπαθητικό γεροντάκι, ο κύριος Βρεττός. Ήταν ο χειμερινός και δίπλα ο καλοκαιρινός. Ο χειμερινός ήταν μια μεγάλη παράγκα, φτιαγμένη από ξύλο και λαμαρίνα. Μάλιστα τα σαββατοκύριακα είχε και όρθιους. Δηλαδή, όπως όλα εκεί μέσα καίγονταν εύκολα, αν έπιανε καμιά φωτιά με τους όρθιους, θα χανόταν πολύς κόσμος. Όρθιοι στα σινεμά δεν επιτρέπονταν. Τα κατάφερναν, όμως, οι ιδιοκτήτες να έχουν όρθιους, λαδώνοντας την αστυνομία. Δε χρειάζεται να πω πως με το στρίμωγμα το κολλητήρι έδινε κι έπαιρνε. Οι κολλητηρτζήδες το ήξεραν το Ετουάλ και τα σαββατοκύριακα γινόταν χαμός. Ο καλοκαιρινός του Ετουάλ ήταν βολικός για τον κόσμο. Δηλαδή, αν έπιανε καμιά βροχή δεν έχαναν τα λεφτά τους. Πήγαιναν στο χειμερινό. Εκεί έβλεπαν το υπόλοιπο έργο.
Στο καλοκαιρινό Ετουάλ έμπαιναν και πολλοί τσαμπατζήδες. Το μπαρ ήταν στο βάθος. Αυτό έκρυβε το ντουβάρι. Απ’ εκεί πηδούσαν πολλοί.