Στούντιο (Πατησίων)

Ημερ. λήψης: 16/11/2015

Ημερ. λήψης: 16/11/2015

Πηγή: ethnos.gr

Πηγή εφημερίδα "Τα Νέα"
07/10/1972

Πηγή: vima.gr

Ημερ. λήψης: 26/02/2009

Πηγή: GFC

Γ Σεπτεμβρίου 69 & Τρικόρφων 3, Χειμερινό.

1972 - 2005. Θέσεις 532. Πάντα ήταν art cinema. 
Μετά έγινε έδρα μιας θρησκευτικής οργάνωσης.

ΣΤΟΥΝΤΙΟ, πλ. Αμερικής (Α)

Νέα, πολύ μεγάλη αίθουσα, στην οποία μεταφέρθηκε η ιδέα του προηγούμενου κινηματογράφου της Τρικόρφων. Εισπρακτικός σταθμός στα χρονικά του, η αποκλειστική προβολή της ταινίας «Salo» (με άδεια προβολής μόνο σε ένα κινηματογράφο εκτός κέντρου, όπως είχε γίνει και για κάποιες άλλες ταινίες). Κινήθηκε καλά για ένα διάστημα, αλλά οι γενιές άλλαξαν και το νέο Στούντιο, παρά τις προσπάθειες ανανέωσης (Art Studio, Studio Novo) δεν κατάφερε να σταθεί.

(Μάνος)

Απόσπασμα από  kathimerini.gr
Το «Στούντιο», στο οποίο συνεχίζονται πυρετωδώς οι εργασίες, αναμένεται να ανοίξει μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου και μια από τις πρώτες ταινίες που θα προβληθούν είναι το οκτάωρο ντοκιμαντέρ «Χίτλερ» του Ζίμπερμπεργκ. Αυτή την πληροφορία μας έδωσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής της New Star Βελισάριος Κοσσυβάκης που έχει αναλάβει την επαναλειτουργία του «Στούντιο» και της «Αλκυονίδας».
Μιλάμε για δύο χώρους που έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην καλλιτεχνική αλλά και πολιτική εκπαίδευση μιας ολόκληρης γενιάς. Το «Στούντιο» είχε ανοίξει κατά τη διάρκεια της χούντας το 1972 από τον σκηνοθέτη Σωκράτη Καψάσκη, ενώ η «Αλκυονίδα» είχε ανοίξει λίγο αργότερα. Και οι δύο κινηματογράφοι συσπείρωσαν ένα κοινό που αναζητούσε ένα διαφορετικό σινεμά.
Το «Στούντιο» είχε πάντα φθηνότερο φοιτητικό εισιτήριο, είχε βιβλιοπωλείο στο υπόγειο, δεν είχε εξώστη και η μηχανή προβολής του ήταν τοποθετημένη σε καμπίνα χτισμένη μέσα στην πλατεία. Γι’ αυτό, για όσους θυμούνται, οι σειρές των καθισμάτων στο κέντρο ήταν λιγότερες ενώ στα δύο πλάγια περισσότερες. Πάνω σε αυτό ακριβώς το μοντέλο θα είναι και το νέο πρόσωπό του, όπως δηλαδή έγινε με την «Αλκυονίδα». «Εχουν εκσυγχρονιστεί, όμως διατηρούν την παλιά τους αισθητική και θα συνεχίσουν τη μεγάλη τους παράδοση ως ζεστοί και φιλόξενοι χώροι του κέντρου της Αθήνας», τονίζει ο Βελισάριος Κοσσυβάκης μιλώντας για «τις γενιές μεταξύ του ’68 και του ’93 που έμαθαν τον κινηματογράφο στα δύο αυτά σινεμά».