Ορφεύς (Σταδίου)

Πηγή φώτο Άρης Σαρρηκώστας ΕΡΤ.

Πηγή φωτο Facebook/οι κινημ. που αγαπήσαμε.

Πηγή: ΕΟΑ

Πηγή προγράμματος Facebook/
Makis Sourbis

Πηγή φωτο Facebook/Makis Sourbis

Πηγή φωτο Facebook/Makis Sourbis

Πηγή φωτο "Η Αθήνα στο κάδρο"

Πηγή Facebook/athina gourgia 1955.

Πηγή: Ελλην. κινημ. "Τέρμα τα δίφραγκα" 1962.
Ο Θανάσης Μυλωνάς και η Πάρη Λεβέντη στο σινεμά.

Πηγή: Ελλην. κινηματογράφος
"Αθήνα τη νύχτα" 1962.

13/12/1953

13/12/1953

27/12/1953

Πηγή: Life

Δρόμος στα Κύθηρα 1984
Η έξοδος κινδύνου του κινηματογράφου ΟΡΦΕΥΣ, Σταδίου,
που έβγαινε σ' ένα καφενείο και μετά στην ομώνυμη στοά.

Πηγή: από το αρχείο της Μαρίνας Καντζηλιαράκη.

Πηγή: από το αρχείο Μαρίνας Καντζηλιαράκη.

Πηγή: ΕΟΑ

Πηγή: βιβλίο Δανιήλ Ορφανουδάκη

Περιοδικό: βιβλίο

Πηγή: Ελλην. κινηματογράφος
"Αθήνα τη νύχτα" 1962.

Πηγή: Ελλην. κινηματογράφος

Πηγή: ΕΟΑ

Πηγή: ΕΟΑ

Ημερ.: 23/10/2008, η ομώνυμη στοά & καφετέρια
(πρώην Σιγάλα).

Σταδίου 59, Χειμερινό. Στο Αρσάκειο.
1936 - 1983. Θέσεις 1869 με εξώστη. Λειτούργησε και 
τις πρωινές ώρες. Επιχείρηση Δαμασκηνός & Μιχαηλίδης. 
Στο τέλος λειτούργησε ως θέατρο. Δίπλα υπάρχει  
η ομώνυμη στοά.

  

ΟΡΦΕΥΣ, Σταδίου (Α)

Από τους ωραιότερους κινηματογράφους της Αθήνας, πολύ μεγάλος, πολυτελής και φροντισμένος, με μεγάλους χώρους υποδοχής και ωραίο μπαρ (σπάνιο είδος για την εποχή του). Λειτουργούσε στην πρώην αυλή του κτιρίου του Αρσακείου και ξαναέγινε… αυλή, όταν το κτίριο ανακαινίστηκε για να στεγάσει το ΣτΕ. Πριν το τέλος του λειτούργησε για λίγο ως θέατρο. Στο παλιό του υπόγειο λειτουργούσε (και εξακολουθεί) το θέατρο Τέχνης. (Μάνος)

Αναμνήσεις
Ο Τάκης θυμάται το 1967 τη ταινία "Η νύχτα των στρατηγών" με τον Πίτερ Ο Τουλ. Το 1962 το ιστορικό "Κωνσταντίνος ο μέγας".  Το 1963 "Τα τέκνα του πλοιάρχου Γκραντ". Το 1964 "Ναυτική ανταρσία" με τον Μάρλον Μπραντο σε remake της ταινίας με τον Κλαρκ Γκέιμπλ. Το 1964 τη περιπέτεια "Οικογένεια 'Ρομβισώνων". Το 1967 "Απαλούζα" με τον Μάρλον Μπράντο με χαρακτηριστική σκηνή το μπρα ντε φερ με τους σκορπιούς. Το πολεμικό "Επιχείρηση σταυρωτό βέλος" με Τζορτζ Πέπαρντ και Σοφία Λόρεν το 1965. Την Αλίκη Βουγιουκλάκη το 1996 "Η κόρη μου η σοσιαλίστρια". Την ίδια χρονιά την πολεμική κωμωδία "Τι έκανες στον πόλεμο μπαμπά;" με τον Τζέιμς Κόμπερν που οι αμερικάνοι καταλαμβάνουν ένα ιταλικό χωριό. Μεγάλη εβδομάδα του 1963 τη θρησκευτική ταινία "Ο Βασιλεύς των βασιλέων". Το 1966 το ελληνικό "Διπλοπενιές" με Βουγιουκλάκη, Παπαμιχαήλ σε μουσική Στ. Ξαρχάκου.

Θυμάμαι τη ταινία "Οι ατρόμητοι" Πολ Νιούμαν και Χένρι Φόντα το 1972. Το 1972 "Ο άνθρωπος που αντίκρυσε τη κόλαση" με τον Τσάρλτον Ίστον σε ένα remake που θα ακολούθησε κι άλλο με τον Γουίλι Σμιθ.  Το 1972 "Σάκο και Βαντσέτι" μία ιταλική πολιτική ταινία σε δύσκολη εποχή. Πάλι το 1971 τη ταινία "Στρατιώτης μπλου" αλλά λογοκριμένη στη σκηνή της σφαγής των ινδιάνων. Το 1971 την αστυνομική περιπέτεια"Η μεγάλη ληστεία της Νέα Υόρκης" με τον Σον Κόνερι. Το 1973 το μαφιόζικο "Φάκελος Βαλάτσι" με τον Τσαρλς Μπρόνσον. Το 1971 τη πολεμική περιπέτεια "Ο μεγάλος αντάρτης" με τον Πίτερ Ο Τουλ.To 1972 τη περιπέτεια "Οι διαρρήκτες" με τους Ζαν Πολ Μπελμοντό και Ομάρ Σαρίφ, γυρισμένο στην Αθήνα. Το 1973 "Τζερεμία Τζόνσον ο αλύγιστος" με τον Ρόμπερτ Ρεντφορντ. To 1975 μία από τις καλύτερες ταινίες καταστροφής "Ο πύργος της κολάσεως" με Πολ Νιούμαν, Στιβ Μακ Κουίν και πολλούς άλλους. Θυμάμαι το 1982 τις συναυλίες του Γιώργου Νταλάρα με τις Ελένη Δήμου και Κατερίνα Στανίση. To 1974 το γαλλικό δράμα "Δύο ξένοι στην ίδια πολή" με τους Αλέν Ντελόν και Ζαν Γκαμπέν.