Μακέδο (Πανεπιστημίου)

Πηγή: εφημερίδα "Ακρόπολις"
08/07/1938

Πηγή: εφημερίδα "Αθηναϊκά Νέα"
08/10/1938

 

Θεμιστοκλέους 4, Θερινό.

Λειτούργησε ως σινεμά το 1938 και το 1945 - 1946.

Το άλλο καιρό ήταν θέατρο. 

Άρθρο από paron.gr του Νίκου Αμανίτη

“Πάρτηνα κι ας γίνει και στη Χάβρα των Ιουδαίων”, συγκατένευσε η κυρά Θοδώρα. Παντρεύτηκαν, της έκοψε ένα επίδομα κι εξαφανίστηκε. Διαδόθηκε πως σκοτώθηκε στον πόλεμο. Έτσι μεγάλωσε ορφανός ο Σωτηράκης, η μητέρα του παράτησε τη ραπτική και τώρα, μεσήλικη πια, θα ξανάπιανε τη βελόνα και την παλιά της τέχνη. Πήγαν στα “υλικά ραπτών” κι αγόρασαν φόδρες, βάτες και καναβατσότριχα, κι ύστερα έκανε τον σταυρό της και πήρε τη μεζούρα και την ψαλίδα... Σε λίγες μέρες είχαμε κανονίσει να πάμε να δούμε Λογοθετίδη. Έπαιζε στο θερινό θέατρο “Μακέδο” στην αρχή της οδού Θεμιστοκλέους, λίγο πιο πάνω από το ζαχαροπλαστείο “Βαλκάνια” του Καρρά, που ήταν στη γωνία, στο κτίριο που υπάρχει ακόμη. Φόρεσα τα καλά μου, γιατί ήταν αδιανόητο να πας θέατρο, έστω απογευματινή, χωρίς σακάκι και γραβάτα, και πέρασα να πάρω τον Σωτήρη απ' το σπίτι του. Ήταν ανοιχτά και μπήκα. Γινόταν χαλασμός. Φωνές, κακό, βλαστήμιες, σκέτος Αρμαγεδδών. Στεκόταν μπροστά στον καθρέφτη και ούρλιαζε. Το ένα του μπατζάκι έφτανε στη μέση της γάμπας και το άλλο σερνόταν σαν ουρά στο πάτωμα. Μετά βίας χώραγε στο σακάκι, που έδειχνε σαν να φόραγε το πίσω μπρος. Η γριά του έκλαιγε. Διακριτικά σηκώθηκα κι έφυγα. Στον Λογοθετίδη πήγα μόνος μου και τον Σωτήρη δεν τον ξαναείδα από τότε. Έμαθα πως μετά τον τσακωμό με με τη μάνα του μπαρκάρισε...»