Αγάπη (Λαμπρινή)

Πηγή αεροφωτογραφίας Γ.Υ.Σ. 1979.

Αμυκλών 10 & Τεώ, (πρώην Σιδήρων), Θερινό.
1960 - 1976. Θέσεις 800.
Γκρεμίστηκε και έγινε σούπερ μάρκετ.

Απόσπασμα από τα σινεμά της Αθήνας του Δημήτρη Φύσσα

Αγάπη Υπαίθριος λαϊκός συνοικιακός κινηματογράφος, πάντα Β΄ προβολής, ο παλιότερος από τους δύο της Λαμπρινής (ή, όπως το έγραφαν οι εφημερίδες του ΄60, «Τέρμα Άνω Πατήσια»), που έπαιξε 17 καλοκαίρια (1960-1976). Ήταν Αμυκλών 1 και Γεωργούλα, σε επαφή με το ξερό και ανοιχτό γήπεδο ποδοσφαίρου του ΠΑΟ Πατησίων. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο υπάρχουν: το σινεμά έχει γίνει πολυκατοικία με το σούπερ μάρκετ «Προμηθευτική», το οποίο καλύπτει εν μέρει το χώρο του σινεμά., το γήπεδο είναι η σημερινή Πλατεία της Λαμπρινής (ή του Αγίου Ανδρέα ή Εργατών Πολεμιστών 12-13). Σώθηκε όμως, αυξήθηκε και μακροημερεύει ο έμπροσθεν τού σινεμά ωραίος ευκάλυπτος επί της οδού Αμυκλών. Η περιοχή διατηρεί ημιεξοχικά στοιχεία ακόμα και τώρα (δέντρα, μαγαζιά για διασκέδαση, κάποιες λίγες μονοκατοικίες, πλατεία). Στην «Αγάπη» έχω δει, παιδάκι προσχολικής ηλικίας, με τους γονείς μου φυσικά, την παλιότερη ταινία που μπορώ να θυμηθώ: έναν κάποιον «Ανίβα» με τον Βίκτορ Ματσιούρ.

Λέει ο Γιώργος Κατσούλης: «Η καμπίνα προβολής ήτανε από τη μεριά της Γεωργούλα και η οθόνη στο βάθος, παράλληλα με το δρόμο. Δηλαδή οι θεατές είχανε την πλάτη στο δρόμο. Το οικόπεδο ήτανε αρκετά μεγάλο, με πολλά δέντρα. Υπήρχε κι ένα άσπρο παράσπιτο, άγνωστης προέλευσης και χρήσης, αριστερά όπως κοιτούσαμε την οθόνη. Η ‘Αγάπη’ δεν είχε εξώστη. Ο κόσμος ερχότανε κατά οικογένειες: αντρόγυνα, παιδιά, σκυλιά, γατιά, γιαγιάδες, παπούδες. Αυτό γινότανε ιδίως στα ινδικά, οπότε και κλαίγανε όλοι μαζί. Κλάμα, πολύ κλάμα, μαύρο δάκρυ από τη συγκίνηση και ειδικά από τα παθήματα των κοριτσιών στην Ινδία». Και η Ελένη Ιγγλίζογλου: «Το εισιτήριο έκανε μόνο 5 δρχ. και ταξιθέτρια ήταν η κυρία Παναγιώτα. Κάπου στη δεκαετία του ΄60 είχαν οργανωθεί καλλιστεία που τα κέρδισε μια όμορφη κοπέλα, ξανθιά και γαλανομάτα, η Ειρήνη, που μένει στην οδό Ορφανίδου και που τη βλέπω ακόμα πού και πού. Δε θυμάμαι όμως αν βγήκε ‘Μις Πατήσια’, ‘Μις Λαμπρινή’ ή άλλη μις».